Во раните утрински часови во петокот, како што правеше секој ден, д-р Алаa ал-Наџар се поздрави со своите 10 деца пред да ја напушти куќата. Најмалото, Сајден, старо шест месеци, сè уште спиеше. И како секој ден, со војната што беснееше во Газа и израелските напади што се одвиваа само на неколку метри од нејзината населба во Кан Јунис, Наџар беше загрижена да ги остави дома без неа.
Но, 35-годишната Наџар немаше голем избор. Една од сè помалиот број медицински лица во Газа, почитувана педијатарка во медицинскиот комплекс, Насер, мораше да оди на работа за да се грижи за повредени бебиња кои едвај ги преживеале израелските напади. Никогаш не можеше да замисли дека тоа поздравување со нејзиното семејство ќе биде последно, пренесува Гардијан.
Неколку часа подоцна, во нејзината болница пристигнаа изгорените тела на седум од нејзините деца, убиени во израелски воздушен напад врз Кан Јунис. Две други тела, вклучувајќи го и она на Сајден, останаа под урнатините. Од нејзините 10 деца, само едно преживеа, заедно со нивниот татко, Хамди ал-Наџар, 40, исто така лекар. И двајцата сега се во болница.
– Ова е една од најсрцекршачките трагедии од почетокот на конфликтот. И тоа ѝ се случи на педијатарка која го посвети својот живот на спасување деца, само за да ѝ биде украдено мајчинството во момент на оган и заглушувачка тишина – рече Мохамед Сакер, раководител на оддел во болницата Насер.
Снимките што ги сподели Министерството за здравство на Газа и ги потврди „Гардијан“ покажуваат изгорени, распарчени тела на деца како се извлекуваат од урнатините на зградата на Наџар во близина на бензинска пумпа, додека пламените јазици сè уште го голтаат она што останало од домот на семејството.
Али ал-Наџар, 50, постариот брат на Хамди, сопругот на Ала, рече: „Кога слушнав дека куќата е бомбардирана, инстинктивно се стрчав кон мојот автомобил и се упатив кон местото бидејќи знаев дека мојот брат и неговите деца се внатре. Кога пристигнав, бев шокиран. Го најдов мојот внук Адам, кој преживеа, како лежи на патот под урнатините. Беше покриен со саѓи, облеката му беше речиси искината, но душата беше сè уште во него. Мојот брат лежеше од другата страна, обилно крварејќи од главата и од градите, а раката му беше отсечена. Сè уште дишеше со тешкотии“.
Али повикал медицинскиот тим и ги однел двајцата преживеани во болница. Потоа почнал да ги бара своите девет исчезнати внуци.
– Куќата беше многу тешка за расчистување бидејќи таванот беше паднат. Почнав да пребарувам низ куќата надевајќи се дека ќе најдам некое од децата бидејќи претпоставував дека бомбардирањето можеби ги фрлило надвор од куќата. Но, за жал, потоа се појави првото изгорено тело. Откако целосно го изгаснавме пожарот, ги најдовме и останатите – некои беа осакатени, а сите изгореа – рече тој.
Алаа ал-Наџар се упати кон местото на експлозијата додека спасувачите го извлекуваа телото на нејзината ќерка Реван од урнатините. Со солзи во очите, таа ги молеше спасувачите да ја остават да ја држи уште еден последен пат.
– Нејзиното тело [на Реван] беше целосно изгорено од горниот дел, ништо не остана од нејзината кожа или месо. Сè уште има две тела на децата на мојот брат што не можевме да ги најдеме, најстарото, 12-годишно момче, Јахја, и шестмесечното девојче, Сајден – рече братот Али.
Наџар се врати во болницата за да ги провери својот син Адам, 11, и нејзиниот сопруг. Извори од болницата Насер, кои ги префрлија телата на децата едно по едно во мртовечницата, рекоа дека нивната мајка не можела да ги идентификува, бидејќи изгорениците биле многу лоши.
Имињата на децата беа Јахја, Ракан, Руслан, Џубран, Ева, Реван, Сајден, Лукман и Сидра.
– Другите докторки околу неа колабираа од тага и од бес, но д-р Алаа остана смирена. Бог испрати мир на нејзиното срце. Откако беа погребани, таа отиде директно да ги провери сопругот и синот и почна да се грижи за нив – вели директорот.
Колегите во болницата ја опишаа Наџар како посветен, учтив и етички лекар, способен да издржи огромен притисок, лекувајќи десетици деца и пациенти дневно, а во исто време грижејќи се за големо семејство.
– Таа беше во постојана грижа за своите деца додека беше во болница. Кога слушна дека е бомбардирана куќа во населбата Кизан ал-Наџар, нејзиното мајчинско срце почувствува дека нешто не е во ред – рече Фара.
Тој рече дека нема зборови за нејзината загуба.
– Ако некој сака да сподели мислење, прво нека замисли дека тоа му се случува – одеднаш да ја изгуби секоја личност поврзана со него – додаде Фара.
Откако се збогуваше за последен пат со безживотните тела на нејзините седум деца, Алаа отиде на одделението каде што се лекуваше нејзиното преживеано дете.
– Нејзиниот сопруг страдаше од тешки повреди – оштетување на мозокот и фрактури предизвикани од шрапнели, заедно со рани од шрапнели и фрактури во градите. Тој беше ставен на вентилатор и му беа поставени медицински цевки. Состојбата на нејзиниот син беше релативно подобра – неговите повреди се движеа од умерени до тешки – рече Фара.
Колегите и пријателите на Наџар рекоа дека нејзините деца имаат египетско државјанство и дека Алаа и Хамди планирале да заминат за Египет и да ги запишат своите деца на Универзитетот Ал-Азхар во Каиро.
Израелските одбранбени сили соопштија: „Вчера (23.05.2025), авион на ИДФ погоди голем број осомничени кои беа идентификувани како дејствуваат од структура веднаш до трупите на ИДФ во областа Кан Јунис. Областа Кан Јунис е опасна воена зона. Пред да започнат операциите таму, ИДФ евакуираа цивили од оваа област за нивна сопствена безбедност. Тврдењето во врска со штетата врз незаинтересираните цивили е во фаза на разгледување.“
Министерството за здравство на Газа вели дека речиси 54.000 Палестинци, вклучувајќи 16.503 деца, се убиени во израелските напади низ целата територија.
Фара рече: „Мојата единствена надеж е дека оние што беа убиени не се само имиња на хартија. Ние сме создадени исто како секое друго човечко суштество на овој свет. И како секое друго човечко суштество, имаме право да живееме.“
