Односите меѓу родителите и возрасните деца често се менуваат со текот на годините. Наместо секојдневна блискост и доверба, се повеќе се јавува тишина, недоразбирање или дури и целосен прекин во комуникацијата. Иако намерите на родителите често се добри, начинот на кој тие пристапуваат кон разговорот може дополнително да го прошири јазот. Наместо да го барате виновникот, покорисно е да се запрашате: што во моето однесување може несвесно да придонесува за ова дистанцирање – и што можам да сменам?
„Многу родители кои ми се обраќаат за помош ја чувствуваат болката од губењето на блискоста со своите возрасни деца. Тие веруваат дека постапувале со љубов и грижа, но се повеќе наидуваат на ѕид од тишина или напнатост. Наместо поврзување, нивните пораки и коментари предизвикуваат повлекување“, вели терапевтот и психолог Џефри Бернштајн.
Повеќе за ова на „Мајка и дете“.
