Поранешниот лидер на екстремната десница во Франција, кој четириесет години го водеше Националниот фронт пред да биде заменет на чело на оваа партија со неговата ќерка Марин, почина на 96-годишна возраст, соопшти неговото семејство.Како жесток поддржувач на француски Алжир и близок до националистичките кругови, тој учествуваше во основањето на Националниот фронт во 1972 година и стана негов претседател. Мал по големина, неговото движење првично се бореше да опстане, при што Жан-Мари Ле Пен, претседателски кандидат во 1974 година, доби само 0,7 отсто од гласовите на изборите.
Две години подоцна, откако го наследил богатството на Хуберт Ламберт, неговиот стан во Париз бил разнесен во напад. Тој, неговата сопруга Пјерета и нивните три ќерки избегале неповредени.
Претседателот на ФН тогаш целосно и се посвети на политиката. Осумдесетите беа години на неговиот политички подем. Откако ги пропушти претседателските избори во 1981 година, бидејќи не собра доволно спонзори, тој беше избран за европратеник во 1984 година благодарение на резултатот на неговата партија (10,95 проценти), со говор главно фокусиран на имиграцијата. Благодарение на враќањето на пропорционалното гласање за време на парламентарните избори во 1986 година, тој се врати во Народното собрание придружуван од триесет и четири други пратеници на ФН.
Во тоа време, Ле Пен ги сними своите први ексцеси, поттикнувајќи омраза, дискриминација или предизвикувајќи злосторства против човештвото, што на крајот му донесе десетици правосилни пресуди. Во 1987 година, тој ги опиша гасните комори како „детал во историјата на Втората светска војна“, според Paris Match.
Иако на претседателските избори во 1988 година освои 14,4 отсто од гласовите, неговиот имиџ се влоши во јавното мислење, а неговите резултати, кои останаа високи, направија мал напредок. Седум години подоцна тој доби 15 отсто од гласовите. Неговата партија експлодираше во доцните 1990-ти кога неговата поранешна десна рака, Бруно Мегрет, основаше ривалско движење.
На изборите во 2002 година стигна до вториот круг на претседателските избори, што предизвика шок во земјата. Жак Ширак сепак победи, а овој успех, парадоксално, го означи почетокот на падот на Ле Пен.
Раководството на ФН и го препушти на својата ќерка Марина во 2011 година и отиде во полупензионирање, од каде што излезе само за да биде исклучен од партијата што ја основаше во 2015 година. Тој ја напушти активната политика во 2019 година.
