За многумина, најубавата планета во Сончевиот систем (покрај Земјата) и официјално стана планета со најмногу месечини. Астрономите открија дури 128 нови.
Орстенестиот гасен џин Сатурн официјално го замени Јупитер како планета со најмногу месечини во нашиот Сончев систем, пренесува Popular Science.
Меѓународната астрономска унија официјално призна 128 нови месечини кои орбитираат околу Сатурн, со што вкупниот број достигна 274.
Месечините беа откриени од тим астрономи од Тајван, Канада, САД и Франција. Помеѓу 2019 и 2021 година, небото околу Сатурн беше набљудувано неколку пати со помош на телескопот Канада-Франција-Хаваи. Со овој телескоп, тие можеа да го проучат регионот во извонредни детали.
Тие исто така комбинираа повеќе слики за да го подобрат сигналот на астрономските објекти и да ги направат појасни. Првично, тие забележале 62 месечини и поголем број на објекти кои сè уште не можеле да ги идентификуваат.
„Знаејќи дека ова се веројатни месечини и дека веројатно се чекаат уште откритија, повторно ги набљудувавме истите области на небото три последователни месеци во 2023 година“, објасни во изјавата Едвард Ештон, главен истражувач и постдокторски соработник на Институтот за астрономија и астрофизика на Академија Синика во Тајван.
„И навистина, најдовме 128 нови месечини. „Врз основа на нашите проекции, мислам дека Јупитер никогаш нема да го достигне“, рече тој.
Од февруари 2024 година, Јупитер има 95 месечини. За споредба – Меркур и Венера немаат месечини, Земјата има една, Марс има две. Уран и Нептун имаат 28 и 16 познати месечини, соодветно. Плутон, иако технички веќе не е планета, има пет.
Тие веројатно биле формирани релативно неодамна во космички судир.
Сите новооткриени месечини на Сатурн се класифицирани како неправилни месечини. Тоа се објекти кои орбитираат околу нивната планета во елиптични, наклонети или ретроградни орбити. Вообичаено, таквите објекти биле заробени од гравитационото поле на планетата во раната историја на Сончевиот систем.
За „проблемот“ со месечините во Сончевиот систем пишувавме во написот „Колку месечини има? Прашањето е едноставно, но одговорот е многу потежок“
„Овие месечини се широки само неколку километри и веројатно се остатоци од мал број првично заробени месечини кои беа разнесени од насилни судири – или со други месечини на Сатурн или со комети кои поминуваат“, објасни астрономот Брет Гладман од Универзитетот во Британска Колумбија.
Со оглед на тоа дека новооткриените месечини се наоѓаат на ограничен простор, научниците заклучија дека тие се формирани во космички судир што се случил во последните 100 милиони години. Во астрономска смисла, 100 милиони години се релативно скорешни.
Клучно за оваа теорија беа податоците за големини на месечините. Ако судирот се случеше порано, месечините веќе ќе се судреа една со друга во хаотични судири и до сега ќе се формираа уште многу помали месечини.
Бидејќи повеќето од новооткриените месечини се наоѓаат во близина на подгрупата на Сатурновите месечини наречени Мундилфари, тимот претпоставува дека оваа подгрупа е местото каде што се случил овој космички судир.
Засега, деновите на лов на месечината можеби се завршени за оваа истражувачка група. „Со сегашната технологија, мислам дека не можеме да постигнеме многу повеќе отколку што веќе постигнавме со месечините околу Сатурн, Уран и Нептун“, заклучи Ештон.
