Наместо строго пропишан распоред, сè повеќе работници избираат „флексибилно“ работно време, работа од далечина и флексибилни распореди во кои тие одредуваат кога и од каде ќе работат, а според анкета објавена од порталот MojPosao, 66 проценти од мажите и 60 проценти од жените во Хрватска користат некаков облик на флексибилна работа.
Анкетата за трендовите во флексибилната работа е спроведена на повеќе од 300 испитаници од Alma Career Croatia и CESI – Центар за образование, консалтинг и истражување и покажа дека 50 проценти од мажите и 52 проценти од жените вработени во Хрватска сè уште работат „класичните“ осум часа на ден.
Сепак, мажите го продолжуваат својот работен ден во поголема мера, при што 41 процент работат подолго од осум часа, додека 37 проценти од жените го прават истото. Од друга страна, жените се малку посклони да работат пократко од вообичаеното работно време, што го потврдуваат 11 проценти од испитаниците, во споредба со девет проценти од мажите. Овие модели може да укажуваат на различни работни навики, но и на различни семејни или професионални обврски, се забележува во него.
Резултатите исто така покажуваат дека 66 проценти од мажите и 60 проценти од жените користат некаков облик на флексибилна работа, како што се „флексибилно“ работно време, работа од дома или избор на почеток и крај на работниот ден.
Мажите и жените не користат исти модели на флексибилност
Иако флексибилните форми на работа стануваат сè почести, истражувањето покажува дека мажите и жените не користат исти модели на флексибилност.
За жените, најважните форми на флексибилност се оние што им го олеснуваат усогласувањето на работата и приватните обврски. Најпопуларни меѓу нив се „флексибилните“ пристигнувања и заминувања на работа, кои ги користат 42 проценти од жените, во споредба со 34 проценти од мажите. Слична е ситуацијата и со работата од дома – една третина од жените работат од дома барем дел од времето, додека една четвртина од мажите го прават истото.
Од друга страна, мажите се малку посклони да користат флексибилни модели што им даваат поголема автономија во текот на денот. Речиси една петтина од нив работат без строго дефинирано работно време и се фокусираат исклучиво на задачи и рокови, додека таков пристап е многу поретко кај жените, кои го користат само во седум проценти од случаите. Мажите имаат малку поголема веројатност сами да го одредуваат својот ритам во текот на денот или неделата, иако разликите тука се помалку изразени, се наведува.
Интересно е што истражувачите забележуваат дека речиси никој, дури 98 проценти од испитаниците, не користи законски дозволени флексибилни форми на работа поради грижа за деца под осум години или за обезбедување лична нега.
На прашањето кои форми на флексибилна работа ги претпочитаат најмногу, или кои веруваат дека би им користеле најмногу, „лизгачките“ пристигнувања и заминувања од работа и работата од далечина или работењето од дома убедливо се на врвот на листата и за жените и за мажите, иако двата модели се претпочитани од жените во поголема мера.
Четиридневна работна недела со осумчасовно работно време, исто така, се издвојува од одговорите, што го посакуваат 50 проценти од жените и 47 проценти од мажите. Сепак, „скратениот петок“ е малку попопуларен кај мажите, со 45 проценти, отколку кај жените, со 39 проценти.
Урамнотежување на приватните и работните обврски
Кога станува збор за балансирање на приватните и работните обврски, истражувањето покажа дека мажите и жените во Хрватска имаат изненадувачки слични искуства.
Така, повеќе од една третина од испитаниците веруваат дека нема добри можности за балансирање на работата и приватниот живот, без оглед на полот. Приближно ист број од нив проценуваат дека сè уште имаат солидни услови за балансирање на обврските, додека останатите се „некаде на средина“ и не се ниту задоволни ниту незадоволни.
Сличен модел е видлив кога се споредуваат родителите и работниците без деца, па затоа обете групи подеднакво често веруваат дека имаат добри можности за балансирање на животот и работата, но разликите се појавуваат во негативните оценки. Родителите значително почесто сметаат дека условите на работа им го отежнуваат балансирањето на секојдневните обврски, додека оние без деца се малку посклони да заземат неутрален став.
Со други зборови, иако полот не игра голема улога, родителството очигледно ги зголемува предизвиците, и токму овие сознанија би можеле да послужат како важен водич за работодавците во дизајнирањето пофлексибилни и инклузивни услови за работа, заклучуваат истражувачите.
