Најчеста причина, во 90 проценти од случаите, е Escherichia coli, многу поретко други бактерии.
Збирот на симптоми и знаци предизвикани од присуството на бактерии во уринарниот тракт се нарекува инфекција на уринарниот тракт.
Најчеста причина, во 90 проценти од случаите, е Escherichia coli, многу поретко други бактерии.
Инфекција со Escherichia coli
Резервоар на инфекцијата е самата цревна Escherichia coli, која е нормален жител на цревата, но ако ја контаминира перинеалната регија и навлезе во уринарниот тракт, предизвикува инфекција
Овие инфекции се една од најчестите причини за препишување антибиотска терапија. Најмалку 15 проценти од сите препишани антибиотици се за третман на инфекции на уринарниот тракт.
Карактеристични симптоми се:
болка и печење при мокрење,
мокрење,
промена на бојата и мирисот на урината,
понекогаш присуство на крв или
матна урина.
Д-р Милица Бошковиќ, матичен лекар, за Стетоскоп вели дека жените (особено сексуално активните луѓе) се изложени на четири пати поголем ризик од развој на инфекција.
Причината за ова се разликите во анатомската структура помеѓу мажите и жените (пократката уретра кај жените го олеснува пенетрацијата на бактериите од перинеалниот регион).
Дополнително, докажана е генетска предиспозиција за повторени инфекции (жените чии мајки имале уринарни инфекции, како и оние кои биле склони кон инфекции во детството, почесто имаат уринарни инфекции), менопауза и недостаток на естроген, придружни хронични заболувања (дијабетес).
Во летните месеци, фреквенцијата на уринарни инфекции е уште поголема. Пливањето во ладни базени, реки, езера и море во помалку идеални хигиенски услови придонесува за ова.
Исто така, седењето во влажни костими за капење го зголемува ризикот од развој на инфекција на уринарниот тракт, особено кај подложни лица. Во лето, преку потење се губи поголема количина течност, што може да доведе до намалена диуреза (мокрење).
Во овие околности, уринарниот тракт е слабо исплакнат, што значително го зголемува ризикот од бактерии кои влегуваат и остануваат во уринарниот тракт.
Што да се прави кога ќе се појават симптоми на инфекција на уринарниот тракт?
Кога ќе се појават симптоми на инфекција, треба да се анализира урината. Особено треба да се нагласи дека средниот млаз од првата утринска урина се зема за лабораториска анализа, по соодветна хигиена на перинеалната регија.
Урината се чува во фрижидер додека примерокот не се однесе во лабораторија. Врз основа на оваа анализа, лекарот ќе процени дали и кој антибиотик е неопходен.
Благите, некомплицирани инфекции може да се третираат со D маноза, Lactobacillus spp, билни препарати (чај од брусница 30%, чај од уробитрат).
Превенцијата на инфекции вклучува следново:
пиење доволно течности во текот на денот,
неодложување на одењето во тоалет, како и мокрење пред и по сексуален однос,
по извршување на хигиенски потреби, правилна употреба на тоалетна хартија (од напред кон назад).
Рецидив на инфекции на уринарниот тракт
Во случај на рецидивирачки инфекции, рецидивот може да се спречи (или барем да се намали фреквенцијата на инфекцијата) со антибиотска профилакса, која може да се спроведе со употреба на ниски дози на антибиотици континуирано или во единечна доза по сексуален однос, локална хормонска замена, имунопрофилакса, пробиотици (Lactobacillus spp).
Конечната одлука за видот на профилакса мора да ја донесе лекар кој ги зема предвид сите аспекти на потенцијалните ризици и придобивки за секој пациент.
Што ако некое лице има бактерии во урината, но нема симптоми?
Доколку рутинската анализа на урината (како дел од рутински преглед итн.) покаже присуство на бактерии без лицето да има никакви симптоми (асимптоматска бактериурија), таквата бактериурија, како што наведува д-р Бошковиќ, не треба да се лекува освен ако не се однесува на:
бремени жени (терапија од 3 до 5 дена),
планирана уролошка интервенција,
промена на катетерот,
нерегулиран дијабетес.
По завршувањето на терапијата, потребно е да се направи контролна уринокултура, за која пациентот се согласува со својот лекар.
