Експоненцијалниот раст на бројот на сателити распоредени во ниската Земјина орбита донесе напредок во телекомуникациите, вклучително и пристап до широкопојасен интернет до руралните и оддалечените области низ целиот свет, но исто така предизвика и зголемување на светлосното загадување во вселената што го загрозува работењето на астрономските опсерватории во орбитата.
Нова студија на НАСА, фокусирана на четири вселенски телескопи – два оперативни и два планирани – проценува дека голем процент од сликите што овие опсерватории ќе ги направат во текот на следната деценија би можеле да бидат контаминирани со светлина емитирана или рефлектирана од сателитите со кои ја делат ниската Земјина орбита.
Научниците пресметале дека околу 40 проценти од сликите направени од вселенскиот телескоп Хабл на НАСА и околу 96 проценти од оние направени од опсерваторијата SPHEREx на американската вселенска агенција би можеле да бидат контаминирани со светлина од сателитите. Тие, исто така, пресметале дека околу 96 проценти од сликите од планираната опсерваторија ARRAKIHS на Европската вселенска агенција и планираниот телескоп Ксунтиан на Кина би можеле да бидат слично засегнати.
Тие додадоа дека Хабл ќе биде помалку засегнат поради неговото тесно видно поле.
Орбиталните телескопи се клучен дел од истражувањето на вселената. Тие можат да набљудуваат поширок опсег на електромагнетниот спектар од телескопите на земјата, а недостатокот на атмосферски пречки им овозможува да добијат поостри слики од универзумот, што овозможува директно снимање на далечни галаксии или планети надвор од нашиот Сончев систем.
„Иако поголемиот дел од светлосното загадување доаѓа од градовите и возилата, ширењето на сателитските соѕвездија брзо почнува да влијае на астрономските опсерватории низ целиот свет“, рече астрономот Алехандро Борлаф од истражувачкиот центар „Ејмс“ на НАСА во Калифорнија, главен автор на студијата објавена во списанието „Природа“.
„Додека телескопите ѕиркаат во вселената за да детектираат далечни галаксии, планети и астероиди, сателитите понекогаш минуваат пред своите камери, оставајќи траги од светлина што влијаат на слабиот сигнал што го примаме од вселената. Ова беше познат проблем за телескопите на Земјата. Но, досега, се сметаше дека вселенските телескопи – многу поскапи и поставени на навидум недопрени точки во вселената – се практично без загадување на светлината предизвикано од човекот“, рече Борлаф.
Во 2019 година, имаше околу 2.000 сателити во ниската Земјина орбита. Сега има околу 15.000. Борлаф рече дека индустриските планови предвидуваат околу 560.000 сателити во ниската Земјина орбита во текот на следната деценија.
„За да добиеме претстава колку тој број се зголемил неодамна, да речеме само дека лансиравме повеќе сателити во ниската Земјина орбита во последните четири години – од 2021 до 2025 година – отколку во претходните седум децении вселенски летови заедно“, рече Борлаф.
Повеќе видови светлина
Научниците користеа информации од сателитски оператори за да ги симулираат орбиталните слоеви на секоја сателитска констелација – од Starlink на SpaceX, кинескиот Guowang и Amazon, меѓу другите. Потоа ги разгледаа специфичните својства на телескопите како што се висината на орбита, траекторијата, видното поле и други фактори.
Сателитите рефлектираат и емитуваат повеќе видови светлина. „Тие директно ја рефлектираат светлината од Сонцето со своите соларни панели, но исто така ја рефлектираат светлината од Месечината и Земјата. Покрај оптичката светлина, сателитите исто така емитуваат инфрацрвено зрачење генерирано од температурата на нивните компоненти и тие рефлектираат радио бранови должини и од Земјата и од самите антени“, рече Борлаф.
Еден начин да се реши овој проблем би бил да се постават сателити во орбити пониски од оние во кои работат телескопите.
