Постојат луѓе кои имаат неверојатна способност никогаш да не ги заборават лицата на луѓето што ги запознале. Откако ќе сретнат некого, можат да го препознаат без никаков проблем, дури и по долго време.
Експертите ги нарекуваат супер-препознавачи на лица, а новото истражување открива како го прават тоа и зошто тоа не е само прашање на вежбање, туку вродена способност, пишува RTS.
Оваа способност може да се види во секојдневните ситуации. На пример, супер-препознавач лесно може да препознае пријател во толпа луѓе на пазарот по долго отсуство, или личност што ја сретнале само еднаш, пред многу години, на конференција во друг град.
За повеќето луѓе, таквата ситуација би била речиси невозможна, но супер-препознавачите на лица често забележуваат мали карактеристики како што се обликот на веѓите, растојанието помеѓу очите или специфична насмевка што им овозможува веднаш да ги препознаат.
Како мозокот ги води
Истражувачите на Универзитетот во Нов Јужен Велс во Сиднеј проучувале 37 супер-препознавачи на лица и 68 луѓе со просечни вештини за препознавање лица користејќи технологија за следење на очите. Целта беше да се измери каде и колку долго гледале во различни делови од лицето.
Потоа податоците беа внесени во алгоритми за длабоко учење за да се открие кои црти на лицето се најважни за препознавање.
Оваа способност може да се види во секојдневни ситуации. На пример, супер-препознавач лесно може да препознае пријател во толпа на пазар по долго отсуство, или лице што го сретнале само еднаш, пред години, на конференција во друг град.
За повеќето луѓе, таквата ситуација би била речиси невозможна, но супер-препознавачите често забележуваат мали црти како што се обликот на веѓите, растојанието помеѓу очите или специфична насмевка што им овозможува веднаш да ги препознаат.
Како мозокот ги води
Истражувачите на Универзитетот во Нов Јужен Велс во Сиднеј проучувале 37 супер-препознавачи на лица и 68 луѓе со просечни вештини за препознавање лица користејќи технологија за следење на очите. Целта беше да се измери каде и колку долго гледале во различни делови од лицето.
Потоа податоците беа внесени во алгоритми за длабоко учење за да се открие кои црти на лицето се најважни за препознавање.
Вродена способност и идни примени
Супер-препознавањето лица не се „суперлуѓе“ кои се сеќаваат на секој детаљ, туку луѓе чиј мозок ги обработува визуелните информации поинаку. Истражувањата покажуваат дека оваа способност има силна генетска компонента, што значи дека дел од неа е вроден, а не само резултат на вежбање.
Разбирањето на овие механизми би можело да ни помогне подобро да ги разбереме механизмите на размислување и да развиеме поточни технологии за препознавање лица, како и да истражиме како мозокот ги обработува сложените визуелни информации во секојдневниот живот.
Благодарение на ова знаење, можеме да замислиме иднина во која системите со вештачка интелигенција, обучени со податоци од супер-препознавање лица, ќе помагаат во безбедноста, здравствената заштита или во идентификувањето луѓе во големи толпи.
