„Огледалце, огледалце мое, кажи ми на светот најубав кој е?“
Познатата реченица од детска бајка денес доби нова форма, преведена на јазикот на социјалните мрежи. Веќе не ја кажуваме гласно, туку ја повторуваме тивко секој пат кога ги проверуваме лајковите под нашите објави или кога ги гледаме профилите на другите луѓе.
Денешното огледало веќе нема златна рамка: сега е екран со сина светлина што ја мери нашата видливост и ја преведува нашата самодоверба во бројки. Рефлексијата што ни ја дава покажува не само кои сме, туку и кои сакаме да бидеме.
– Дигиталниот нарцизам произлегува токму од оваа постојана тензија помеѓу имиџот и валидацијата, помеѓу желбата за покажување и стравот од несоодветност. Веќе не сакаме само да бидеме сакани од некого, туку да бидеме видени, препознаени, прифатени. Во свет каде што постоењето се совпаѓа со видливоста, фалењето стана нов начин на постоење – смета проф. Антонела Сома, вонреден професор по клиничка психологија на Факултетот за психологија на Универзитетот „Вита-Салуте Сан Рафаеле“ во Милано.
Што е дигитален нарцизам
Самиот нарцизам не е нов феномен. Тоа е тема која е широко проучувана во психолошката и клиничката литература.
– Сепак, во последните децении, интересот за овој аспект на личноста енормно порасна, делумно затоа што социјалните мрежи понудија нова форма на изразување – вели експертот. Таа забележува дека не е сосема точно да се каже дека социјалните мрежи „создаваат“ нарцизам, туку дека тие нудат медиум кој ја засилува и прави видлива тенденцијата што е веќе присутна кај поединецот.
– Оние со предиспозиција за нарцизам наоѓаат во дигиталниот простор плодна почва за прикажување на своите особини, место каде што можат да ја задоволат својата потреба за одобрување и восхит од другите и за градење идеална слика за себе – објаснува проф. Сома.
Повеќе за ова прочитајте ТУКА.
