Полупустите плажи, градините со кафулиња и ресторани, како и повеќе од 50 проценти од достапните апартмани и соби во приватниот сместувачки капацитет потсетуваат на пандемските денови, додека жителите на црногорскиот брег сè уште чекаат конечно да започне сезоната, иако крајот на јули се приближува.
И покрај малиот број гости оваа година, цените не паѓаат – јавноста неодамна беше разбранета од вестите за лежалките во Пржно, недалеку од Свети Стефан, кои чинат и до 200 евра, додека на градските плажи цените се движат помеѓу 15 и 120 евра. Приватниот сместувачки капацитет чини од 40 до 90 евра и повеќе, во зависност од локацијата и капацитетот, објавува Nova.rs.
Иако странските јазици се слушаат на секој чекор – италијански, германски, шпански – и иако поголемите крајбрежни градови во Црна Гора се преполни со Руси, Украинци и Турци преку целата година, локалните жители велат дека чекаат само – Срби.
„Гостите од Србија трошат сè што ќе донесат за седум дена и се враќаат дома. Не штедат пари, не штедат на одмор, додека другите се скржави. Не ни требаат такви туристи. Оваа година имаме невообичаено малку гости од Србија и Босна. Луѓето очигледно немаат пари за сместување или храна од продавницата затоа што сè е толку скапо што не знаеме ни како преживуваме. Нема ниту такви „туристи од домати“. Сепак, мислам дека цените треба итно да се намалат, можеби август ќе ни заштеди малку повеќе“, нагласува Милјана, сопственичка на салон за убавина во Будва.
Пад на цените или ништо од сезоната
Дел од мештаните ја обвинуваат политиката за слабата посетеност на гостите од Србија.
„Оние што годинава започнаа бизнис на море веќе се плашат од долгови и можен банкрот. Еден мој пријател отвори кафуле на плажа, киријата е огромна – десетици илјади евра за сезоната – и сигурно нема да може да ја покрие. Ова не е како за време на короната, но е доста слично. Цените во кафулињата се високи, но тоа не го одлучуваме ние келнерите, туку сопствениците и државата. Ако сакаат да привлечат туристи, нека ги намалат цените“, вели Јовица, келнер кој работи во кафуле на црногорскиот брег.
Повеќето сопственици или закупци на плажни објекти, ресторани и кафулиња поседуваат и дел од плажата каде што наплаќаат за лежалки и чадори.
„На градските плажи цените се пониски, се движат од 15 до 40 евра, но штом се оддалечите малку подалеку од центарот, каде што има поголема удобност, цените растат – до 120, 150, па дури и 200 евра. Малкумина можат да си го дозволат тоа денес. Оние што водат бизнис остануваат без клиенти и тонат во долгови, а оние што би дошле на море не доаѓаат затоа што не можат да платат“, објаснува тој.
Дневно – 50 евра
Најскапото е, сепак, на плажа.
За четиричлено семејство, за еден ден – поточно, неколку часа на плажа – потребни се минимум 50 евра. Плажите се полни со лежалки, а туристите се принудени да платат за сончање, иако многумина би го простреле својот пешкир – што не би ги чинело ништо.
На местата каде што има лежалки – пешкирите се забранети, а цените на кафето, соковите, алкохолот и оброците се до три пати повисоки отколку во баровите далеку од плажата или центарот на градот. Дури и сладоледите се два или три пати поскапи отколку во продавница.
„Минатата година сезоната започна подоцна, но веќе во ова време имавме гости и сè беше полно. Оваа година мај и јуни беа подобри од јули, а ќе видиме што ќе се случи во август. Не знаеме што се случува. Добиваме повици од стари гости кои доаѓаат со години во ова време и велат дека не можат да земат одмор затоа што се плашат дека ќе ги изгубат работните места. Политичката ситуација во Србија очигледно ги загрижува луѓето, се плашат за своите плати и работни места, па затоа нема да одат никаде“, вели Драган Поповиќ, кој изнајмува сместување во близина на Петровац.
„Ние што изнајмуваме приватно сместување се потпиравме најмногу на гости од Србија и Босна. Ги намаливме цените колку што можевме, но повеќе не можеме бидејќи не се исплати. Имаме многу даноци и трошоци. Очигледно е дека е поприфатливо за туристите да одат во Грција оваа година, штом нема никој тука. Имаме гости од целиот свет, но Србите ни се омилени – живееме од нив. Туристите кои не се од регионот не трошат многу. Доаѓаат на три или четири дена, а потоа продолжуваат понатаму. Вечераат во ресторани, спијат во хотели, не оставаат бакшиш, не излегуваат во клубови“, вели Драган.
