„Знам толку многу за основите на здравата исхрана што понекогаш не знам што да правам со сите информации. Како уредник за здравје, ги поминувам деновите уредувајќи статии за придобивките од медитеранската диета (кои ги има многу!), истражувајќи ја DASH диетата (врвен избор за оние кои сакаат да го држат крвниот притисок под контрола) и потсетувајќи ги луѓето дека купиштата црвено месо не се најдобриот начин да се внесат доволно протеини“, пишува Ли Вајнгус за Parade.
Уредничката Ли Вајнгус го опиша своето искуство со откажувањето од шеќер во својот колумна.
„Јас се хранам здраво воопшто – каков уредник за здравје би била ако не го правев тоа? – но секогаш мислев дека имам една слабост: шеќерот.“
Да бидам јасна, не ги поминувам деновите грицкајќи бомбони или гумени џвакања. Секогаш сум избирала „поздрави“ начини да го задоволам мојот заб за благо, како чоколадо со 50% какао. Знаејќи дека премногу додаден шеќер е поврзан со низа здравствени проблеми, од рак и срцеви заболувања до дијабетес тип 2 и дебелина, отсекогаш се чувствував малку виновна што консумирам повеќе од препорачаниот дневен внес (до 25 грама или 6 лажички).
Па, пред шест недели донесов одлука: Ќе престанам да јадам шеќер. И сега, од оваа дистанца, имам многу впечатоци.
Што мислам под „откажување од шеќер“
Никогаш не сум била добра во следењето строги диети (ниту ги сметам за ментално или физички здрави), па знаев дека ако сакам да „откажам од шеќер“, морам да го направам тоа на начин што има смисла за мојот живот.
За мене, тоа значеше елиминирање на очигледните извори на шеќер – гореспоменатите чоколади и мини сладоледи, како и мали закуски како колачиња со кафе или бомбони од канцеларијата.
Што не планирав? Да ја анализирам секоја етикета и да барам скриени грама шеќер во секоја храна. Едноставно немам време или енергија за тоа.
Искрено, не мислев дека ќе биде толку тешко. Не јадев „лош“ шеќер, нели? Но, првите две недели беа навистина тешки, особено ментално. Бев навистина депресивна без мојата вообичаена доза шеќер и се чувствував како да немам што да очекувам. Ќе ја завршев вечерата и ќе си помислев: „Тоа ли е? Ќе си легнам без сладолед?“
Беше и физички напорно: бев толку навикната на шеќер во текот на денот што дури и не забележав дека го користам за брзо зголемување на енергијата. Како резултат на тоа, почнав да посегнувам по втора или дури трета шолја кафе – и за да се „почастам“ себеси и за да ја одржам енергијата стабилна.
Чекав момент кога ќе се чувствувам подобро – поенергична, посреќна, што и да е – но времето минуваше и бев сè повеќе убедена дека тоа нема да се случи.
Како се чувствувам сега
Четири недели подоцна, со задоволство можам да кажам дека повеќе не се чувствувам тажно кога некој ќе спомне торта или кога колега ќе спомне тестирање млечни шејкови.
Всушност, се чувствувам прилично добро. Почнав да давам приоритет на солени појадоци за да го стабилизирам шеќерот во крвта наутро. Повеќе не ми треба второ кафе за да го поминам денот. Не можам да кажам дека сум полна со енергија – имам две мали деца и работа со полно работно време – но моето расположение и енергија се порамномерни. Нема повеќе скокови на допамин проследени со пад по половина час, и се чувствувам помалку вознемирена и напната.
Најголемата промена е што повеќе не копнеам по шеќер. Можам да поминам покрај нова продавница за крофни без да ми се налева устата. Не ја барам потсвесно мојата следна доза шеќер. А сознанието дека ги заменувам тие слатки со храна богата со хранливи материи што помага во спречување на болести (на пример, овошје богато со антиоксиданси наместо сладолед) ми дава дополнително чувство на мир и задоволство, објавува Nova.rs.
