Ноќта на вештерките, позната и како Ноќ на вештерките, се слави секоја година на 31 октомври, во пресрет на католичкиот празник Сите светци.
Иако денес го препознаваме по неговите маски, тикви и „трик или посластик“, неговите корени одат многу подлабоко – тие датираат од времето на древните Келти, кои го славеле празникот Самаин пред повеќе од 2000 години во денешна Ирска и Шкотска, пишува Данас.
Потекло: Келтски крај на годината и духови на предците
За древните Келти, Самаин го означувал крајот на летото и почетокот на темниот, студен дел од годината. Се верувало дека таа ноќ границата помеѓу светот на живите и мртвите станувала потенка, па духовите на предците доаѓале да ги посетат нивните домови. За да ги смират, луѓето оставале храна пред своите куќи и палеле огнови што симболично ги бркале злите духови.
Како што христијанството и келтските традиции почнале да се испреплетуваат, црквата го вовела празникот Ден на сите светци во 9 век, а ноќта пред празникот се нарекувала Ноќ на вештерките – што на крајот станало Ноќ на вештерките.
Обичаи и симболи
Најпознатиот симбол на Ноќта на вештерките е тиквата со резбано лице, позната како Џек-о-фенер. Легендата вели дека потекнува од приказната за скржавецот Џек, кој го измамил ѓаволот и бил осуден да талка меѓу световите, носејќи само ламба во издлабена репка (подоцна тиква).
Децата (и сè повеќе возрасните) се облекуваат во костими и одат околу своите соседи велејќи „Измама или почасти“. Во замена за бонбони, тие нудат насмевка или „страшна“ претстава.
Во многу земји, Ноќта на вештерките е исто така повод за маскенбалови, тематски забави, украсување домови и гледање хорор филмови – комбинација од страв и забава што стана глобален феномен.
Ноќта на вештерките денес
Иако најмногу се слави во Соединетите Американски Држави, Ноќта на вештерките стана популарна низ целиот свет во последните децении – вклучително и овде. Иако нејзините корени се пагански, денес е повеќе симбол на игра, костими и добра забава отколку религиозен настан.
Сепак, на некои места сè уште се верува дека тоа е ноќта кога духовниот свет е најблиску до нашиот, па затоа не е случајно што многу луѓе сакаат да гледаат кон ѕвездите, да запалат свеќа и да се сетат на своите најблиски кои починале.
