Во кралството Македонија, земја каде што според локалните мудреци сите светски чуда водат потекло (вклучувајќи ги и библиските тајни што светот сè уште не ги познава), секој ден донесувал нови загатки што ги збунувале граѓаните.
Првата Загатка: Лисицата Драги и Златните евриќи
Лисицата Драги Рашкоски, која работела како главен секретар на владата, еден ден била фатена на македонско-грчката граница како носи 20.000 евра во својата опашка. Граничарите-зајаци веднаш извикале: “Кражба! Шверц! Непријавени пари!”
Но лисицата брзо рекла: “Стоп! Вие не разбирате! Јас не ги носев НАДВОР од Македонија, туку ги носев ВНАТРЕ! И притоа, сите „евриќи“ ми се уредно пријавени во мојата торбичка кај царинската служба!”
Граничарите се почешале по главите. Еден рекол: “Ама ние те фативме на ИЗЛЕЗ кон Грција!” Друг додал: “Не, не, тој беше на ВЛЕЗ од Грција!” Трет се вмешал: “А можеби беше и на влез и на излез истовремено, како што е тоа возможно само во Македонија?”
Народот останал да се праша: Во земја каде што се случуваат библиски чуда, дали границите функционираат според обични закони или постои некаква повисока логика?
Втората Загатка: Волкот Спасе и Електричниот Тротинет
Волкот Спасе С., кое било министер за внатрешни работи на Македонија, еден ден одело по својата министерска работа кога изненада било “прегазено” од електричен тротинет заедно со целото свое семејство. Македонскиот народ се шокирал: “Како е можно министерот за безбедност да биде нападнат среде бел ден во Скопје?”
Но Пајакот “Безбеден Град”, кој го ткаел најсофистицираниот систем на мрежи низ Македонија, самоуверено рекол: “Не грижете се! Мојот систем ‘Безбеден Град’ ќе го најде сторителот! Ќе се чудат дури и далечните Јапонци на нашата македонска ефикасност!”
Проблемот беше што овој систем го започнала претходната министерка Гордана Јанкуловска во времето кога владеел премиерот Никола Груевски од ВМРО-ДПМНЕ. Тие го купиле системот “Сејф Сити” од Србија, од белградската фирма “САГА”, заедно со систем за интегрално гранично обезбедување.
Но со годините, системот станал како швајцарски сирење – повеќе дупки отколку функции. Граничните системи едвај работеле според потреба, дел од нив биле сосема уништени, па границите на Македонија со соседните држави личеле на колач кој го изгризле мишки. “Ќе биде подобро!” ветувале властите. “Некогаш… или никогаш…”
Третата Загатка: Мистериозните Уши во АНБ
Најчудната работа во Македонија бил мистериозниот систем за прислушување во АНБ (Агенција за Национална Безбедност). Овој систем прислушувал сè и сешто – дури и самиот премиер Христијан Мицкоски и дел од македонските новинари кои ги пишувале вестите низ земјата.
Кога македонскиот народ дознал за ова, отишол кај Јавниот Обвинител и барал правда. Но обвинителот рекол: “Не сакам да покренам истрага за ова. Одете си играјте.”
Народот се запрашал: “Во земја каде што се случуваат библиски чуда, зошто правдата не може да се случи?”
Четвртата Загатка: Магијата на Дефокусирањето
Најлукавата работа во Македонија беше што секогаш кога се појавувал еден проблем, веднаш се појавувал друг, уште поголем. Кога сите зборувале за Рашкоски и еврата, се појави приказната за Спасе и тротинетот. Кога почнаа да прашуваат за “Безбеден Град”, се појави приказната за прислушувањето.
Старите македонски мудреци шепкаа: “Кога нема економски показатели за пофалба, секогаш се најдува нова афера за дистракција. Ова е стара македонска традиција.”
Епилог: Мудроста на Македонскиот Народ
И така, граѓаните на Македонија научија да живеат во постојан став на збунетост, но со чувство за хумор. Секое утро се будеа прашувајќи се: “Што ли чудно ќе се случи денес во нашата мила Македонија?”
Некои станаа филозофи: “Можеби точно ова е нашиот придонес кон светските чуда – да живееме во вечна загатка.” Други станаа реалисти: “Барем се случува нешто, не е досадно.” Третите останаа оптимисти: “Еден ден ќе се разјасни сè. Или нема.”
Морал на македонската приказна:
Во земја каде што се тврди дека сите светски чуда се поврзани со неа, каде што вистината е исто толку неуловлива како електричен тротинет во ноќ, каде што системите функционираат како швајцарски сирење, а правдата спие како сита мечка, единствениот начин да преживееш е да развиеш македонско чувство за хумор и да ги набљудуваш настаните како езопски басни.
И можеби, само можеби, во оваа македонска збунетост се крие некаква подлабока библиска мудрост која светот сè уште не е подготвен да ја разбере.
Крај на езопската хроника од Македонија – земјата каде што секој ден е ново чудо, иако не секогаш од видот што го очекуваме.
Сашо Денесовски
