Во последните денови се предизвика внимание процесот за доделување концесии за риболовните зони на Охридското езеро, кој обединува околу 25 понуди за 7 зони, како и за доделување на концесијата за зоната на Далјан во Струга за лов на јагула. Овие понуди и тендери имаа за цел да обезбедат поголема контрола и подобрена регулација на користењето на природните ресурси на Охридското езеро, како и заштита на еколошката стабилност на овој уникатен воден екосистем.
Меѓутоа, процесот на доделување на концесиите предизвика неколку контроверзии, кои покажуваат како погрешно организираните тендери и нецелосната документација влијаат на распределбата на овие природни ресурси.
Клучни моменти од процесот:
Понуди за 7 риболовни зони: Се објавени тендери за седум различни риболовни зони на Охридското езеро, кои привлекоа околу 25 понуди од различни компании и институции. Сепак, процесот не беше без предизвици, а конкуренцијата била напната. Овој процес имаше за цел да го регулира риболовот и да ги намали штетните ефекти од прекумерниот риболов и зголеменото присуство на неовластени лица во овие води.
Зоната на Калишта – Неуспех на тендерот: Зоната на Калишта беше единствената која не успеа да привлече соодветна понуда. Единствениот понудувач кој се пријавил имал некомплетна документација, што доведе до отфрлање на неговата понуда. Ова ја поставува прашањето дали условите за учество во тендерите се поставени на начин кој би дозволил понуди од различни видови на компании, или пак има пречки во организирањето на тендерите кои ги ограничуваат потенцијалните конкуренти.
Цената за риболовните зони – Драстично зголемување: За риболовната зона Пештани, почетната цена на тендерот за 12 години беше поставена на 6.000.000 денари. Сепак, понудувачот, компанијата LEKTAN KM DOO од село Конјско, понуди значително поголема сума, која изнесуваше 90.000.000 денари без било какво последователно наддавање. Ова драматично зголемување на цената се смета за контроверзно, и се поставува прашањето дали овие понуди се во согласност со реалните можности и потреби за управување со Охридското езеро, или пак имало невозможни очекувања од страна на понудувачите.
Платежни обврски – Дали понудените 90 милиони денари ќе бидат уплатени? Останува отворено прашањето дали компанијата која понуди 90 милиони денари ќе ги уплати вистинските средства, или дали се работи за грешка при наддавањето. Со оглед на висината на сумата и сериозноста на обврската, важно е да се следат понатамошните чекори и да се провери дали понудувачот ги исполнува сите услови за склучување на концесијата и исполнување на договорените финансиски обврски.
Заклучок:
Процесот на доделување на концесиите за риболовните зони на Охридското езеро и други природни ресурси ја открива сложеноста на управувањето со овие богатства, но и потенцијалните проблеми со регулацијата на тендерите и постапките за наддавање. Отфрлањето на понуди, контроверзното зголемување на цените и нејасната транспарентност на процесот ги поставуваат прашањата за неговата ефективност и вистинските мотиви зад оваа активност. Крајниот исход ќе зависи од тоа дали понудувачите, особено оние со многу високи понуди, ќе ја исполнат својата финансиска обврска и дали ќе се обезбеди дека Охридското езеро ќе продолжи да се користи на еколошки и одржлив начин.
