Беше петок навечер, 20 октомври 2023 година. Болката од 7 октомври ми го гореше секој дел од телото, а трчањето кон засолништето со моето бебе и бремената партнерка сè уште беше секојдневна појава. Во „Лекари за човекови права во Израел“, организацијата што ја водам, добивме итен телефонски повик од д-р Башар Мурад, директор на болницата Ал-Кудс во Газа. Тој добил предупредување за евакуација од израелската војска пред нападот. Болницата им служела на стотици илјади жители и, во тоа време, сместувала стотици пациенти и илјадници раселени лица.
АВТОР: Д-р Гај Шалев е извршен директор на „Лекари за човекови права во Израел“
Во 1 часот по полноќ поднесовме итна петиција до Високиот суд на правдата за да го спречиме нападот. Медицинските установи добиваат посебна заштита според меѓународното хуманитарно право бидејќи нивната штета влијае не само на невините цивили во болницата за време на нападот – на лицата што се грижат за нив и на пациентите – туку и на многуте илјадници чиј опстанок зависи од болниците.
Израелската војска тврдеше дека не планира непосреден напад, но девет дена подоцна пристигна нова закана. Повторно поднесовме барање до судот, но без успех. Судот одби да интервенира и го отфрли нашето барање. Три недели по првичното предупредување, на 12 ноември, болницата се урна под опсада и бомбардирање и беше принудена да ги прекине операциите.
Таа ноќ, по повикот на д-р Мурад, повторно не можев да спијам. Ја држев главата и си реков: Сакаат да ги убијат. Едноставно така. Болно постаро лице, жена во породување или предвремено родено бебе во инкубатор. Си го реков тоа, но не можев да поверувам.
Оттогаш, 21 месец, Израел систематски го уништува здравствениот систем на Газа во низа фази, при што секоја фаза ја зголемува штетата од претходната.
Додека болниците во северна Газа се бомбардирани, опсадени и им е одбиен пристап до гориво, пациентите и раселените семејства се принудени да бегаат на југ кон исклучително кревки, едвај функционални објекти во Деир ал-Балах, Кан Јунис и Рафах. Колапсот на здравствената заштита во една област создаде невозможен притисок на друго место: кога Ал-Шифа се распадна, Ал-Насер беше преполн со пациенти; кога Ал-Насер беше распуштен, Европската болница почна да се распаѓа. Со секој напад, се распаѓаа повеќе болници, персоналот беше убиен или приведен, а основните услуги не можеа да се обезбедат.
Во секој случај кога армијата нападна болници – освен болниците Ал-Авда и Шухада Ал-Акса – Израел тврдеше дека тие биле користени од Хамас и затоа го изгубиле својот заштитен статус. Иако постојат докази за присуство на Хамас во некои медицински установи, израелските извештаи за ова се покажаа како несигурни и непотврдени од кое било независно надворешно тело и не успеваат да ги потврдат сеопфатните тврдења.
Раширената штета на здравствената инфраструктура го влоши системскиот колапс: Раселувањето доведе до пренатрупаност, пренатрупаноста го забрза заболувањето, а болестите се ширеа неконтролирано поради колапсот на санитарните услови. Израелската опсада на Газа го продлабочи овој колапс. Медицинските евакуации се запрени, премините се затворени, а онаа малку хуманитарна помош што остана е намалена. Неухранетоста е во пораст, особено кај децата, чие здравје брзо се влоши поради отсуство на храна, вода и медицинска нега.
Деведесет и два проценти од децата на возраст меѓу шест месеци и две години во Газа не ја добиваат потребната исхрана. Најмалку 87 деца починале од глад од почетокот на војната.
Се очекува колабираниот здравствен систем во Газа да се грижи за најмалку 137.409 пријавени ранети Палестинци, заедно со болните. Најмалку 4.700 Палестинци во Газа имале ампутиран најмалку еден екстремитет, од кои речиси 35 проценти се деца.
Ова е покрај 59.587 Палестинци пријавени за убиени во директна воена акција од 15 јуни – и ова е конзервативна проценка што ги вклучува само оние кои се целосно идентификувани, што значи дека нивните целосни имиња и информации за идентификација се потврдени. Оваа бројка претставува повеќе од 2,8 проценти од населението на Газа, во просек околу 90 убиени дневно, вклучувајќи 27 деца и 14 жени дневно. Вкупно, од октомври 2023 година се пријавени 17.921 убиени деца.
Вака изгледа геноцидот.
Оваа свечена изјава е дадена со тешко срце. Ние, Лекари за човекови права во Израел, дојдовме до овој заклучок по многу месеци документирање на реалноста и внимателно проучување на медицинските и правните аспекти на израелската војна, и во консултација со локални и меѓународни експерти.
Мора да бидеме посветени на вистината. Таа вистина лежи во деталите и пошироката слика, во суровите факти и правната анализа.
Затоа објавивме извештај во кој детално се опишани дејствијата на Израел во Газа и се анализира како овие дејствија довеле до уништување на условите за живот неопходни за опстанок на Палестинците во Газа.
Уништувањето на здравствениот систем, блокирањето на медицинските евакуации, гладувањето, блокадите, инструментализацијата на хуманитарната помош, раселувањето, уништувањето на домовите и санитарната инфраструктура, ширењето на заразни болести и многу повеќе се фактори што придонесуваат за тоа.
Кога сè ќе се каже и направи,
Ако го разгледаме ова заедно, идентификуваме јасен образец што укажува на намера. Систематската природа е клучен доказ.
Речиси две години сме сведоци на посветеноста на нашите колеги во Газа – вистински здравствени работници во секоја смисла на зборот – кои херојски дејствуваа за да спасат животи во средината на убиствен напад.
Тие го прават тоа додека самите се под директен напад. Израел уби 1.580 здравствени работници и притвори уште 302 – сè додека нивните семејства и заедници се убиваат, повредуваат и раселуваат.
Што мора да направиме? Мора да застанеме покрај нашите партнери во здравствениот систем на Газа, да се соочиме со реалноста и да направиме сè што е во наша моќ да ги заштитиме. Нивната неуморна борба за спасување животи мора да служи како компас, потсетувајќи нè дење и ноќе дека нивните животи се важни. И дека „злосторството на злосторствата“ – геноцидот – не може да остане неоспорено и неодговорно.
