Фридрих Мерц во мај изјави она што дотогаш беше избегнувано да се каже гласно: Германија има намера да го изгради Бундесверот во „најсилната конвенционална армија во Европа“, ветувајќи дека ќе ѝ обезбеди „сите потребни финансиски ресурси“.
Планот за набавки вреден 377 милијарди евра
Пет месеци подоцна, германскиот канцелар планира да ја претвори таа амбиција во конкретен арсенал – според новите внатрешни владини документи добиени од POLITICO.
Станува збор за сеопфатен список од 39 страници, кој опфаќа планирани набавки на копно, море, воздух, вселена и киберпростор во вредност од 377 милијарди евра. Документот е преглед на планирањето на воената опрема што ќе биде вклучена во буџетот на Бундесверот за 2026 година, но многу од набавките се долгорочни по природа и сè уште немаат јасно дефинирани рокови.
Заедно, овие планови формираат сеопфатна мапа на патот за долго одложуваната модернизација на германската војска, цврсто заснована на домашната индустрија.
Финансиска основа и нов инвестициски модел
Политички, планот доаѓа во време кога Мерц воведува нов модел на финансирање. Од пролетта, Берлин работи на распределба на воените трошоци надвор од таканаречената уставна „кочница за задолжување“, која овозможува повеќегодишно и стабилно финансирање – над речиси исцрпениот специјален фонд од 100 милијарди евра, воспоставен под канцеларот Олаф Шолц.
Правките од листата ќе се појават пред парламентарната буџетска комисија во иднина, во помали сегменти, кога поединечните проекти ќе бидат подготвени за гласање. Сите инвестиции поголеми од 25 милиони евра мора да бидат одобрени од одборот.
Стотици нови проекти
Документите покажуваат дека Бундесверот планира да започне околу 320 нови проекти за оружје и воена опрема во следниот буџетски циклус. Од нив, 178 имаат познат изведувач, додека останатите се сè уште „отворени“ – што укажува дека голем дел од планот за модернизација е сè уште во тек.
Германските компании учествуваат со најголемиот дел од договорите, со околу 160 проекти во вредност од 182 милијарди евра, од кои сите се поврзани со домашните индустрии.
Најголем победник е Рајнметал. Групацијата со седиште во Диселдорф и нејзините подружници се појавуваат во 53 проектни линии во вкупна вредност од над 88 милијарди евра. Околу 32 милијарди евра одат директно кај Рајнметал, додека дополнителни 56 милијарди евра се поврзани со нејзините подружници и заеднички вложувања како што се борбените возила Пума и Боксер, кои компанијата ги развива со KNDS.
Документот предвидува вкупно 687 Пуми – 662 борбени и 25 за обука на возачи – да бидат испорачани до 2035 година.
Противвоздушна одбрана и ракетни системи
Во областа на воздушната одбрана, Бундесверот планира да набави 561 систем „Скајрангер 30“ за блиска и противдронска заштита – проект целосно предводен од Рајнметал. Ова ќе вклучува и милиони куршуми муниција и гранати.
Друг голем домашен снабдувач е Дил Дифенс, баварски производител на ракети, кој се појавува во 21 проект во вредност од 17,3 милијарди евра.
Најголем удел има семејството ракети IRIS-T, кое ќе ја формира основата на идната воздушна одбрана на Германија. Според документот, Бундесверот планира да купи 14 комплети системи IRIS-T SLM (во вредност од 3,18 милијарди евра), 396 ракети IRIS-T SLM (694 милиони евра) и 300 ракети со краток дострел IRIS-T LFK (300 милиони евра). Вкупно, овие проекти вредат околу 4,2 милијарди евра, што го прави IRIS-T една од најзначајните програми во планот.
Дронови и вселенски проекти
Дроновите исто така добиваат повисоко место на листата на желби. Бундесверот сака да ја прошири флотата на вооружени беспилотни летала Heron TP што ги користи заедно со израелската компанија IAI и да купи ново оружје за нив во вредност од околу 100 милиони евра. Потоа следува купување на дванаесет тактички беспилотни летала LUNA NG (околу 1,6 милијарди евра). Четири морнарички дронови, наречени uMAWS (околу 675 милиони евра), се планирани за морнарицата, вклучувајќи делови, обука и одржување.
Некои од најскапите проекти се во орбитата. Планот вклучува сателитска програма вредна повеќе од 14 милијарди евра – нови геостационарни комуникациски сателити, надградби на копнените станици и, најамбициозно, сателит во ниска орбита од 9,5 милијарди евра за да се обезбеди постојана, поотпорна комуникација меѓу трупите и командните центри.
Оваа насока се вклопува во планот од 35 милијарди евра на министерот за одбрана Борис Писториус за инвестирање во „вселенска безбедност“.
Домашната индустрија е на прво место – но клучните зависности остануваат
Еден од политички најчувствителните планови е потенцијалното додавање на 15 дополнителни борбени авиони Ф-35 од Локхид Мартин, во вредност од околу 2,5 милијарди евра преку системот за продажба на странска воена опрема на САД.
Ова би ѝ овозможило на Германија да ја задржи својата нуклеарна улога во рамките на НАТО, но исто така би продолжило да зависи од американското одржување, софтвер и пристап до податоци за мисиите.
Овој потег би сигнализирал понатамошно приближување на германската одбранбена технологија со американската технологија, како што растат политичките тензии околу проектот „Француско-германско-шпански иден борбен воздушен систем“.
Купување на 400 „Томахавци“
Истата американска рамка се користи и за други големи проекти: Бундесверот планира да купи 400 крстосувачки ракети „Томахавк Блок Вб“ (околу 1,15 милијарди евра) и три лансери „Тајфон“ (220 милиони евра) – комбинација што ѝ дава на Германија дострел до 2.000 километри.
Постои и план за четири патролни авиони „Боинг П-8А Посејдон“ (1,8 милијарди евра), исто така преку американската воена програма за продажба.
Сите три проекти ги поврзуваат идните капацитети на Германија за удар и надзор со контролата на извозот и одржувањето на САД.
Вкупно, документите покажуваат околу 25 странски проекти во вкупна вредност од 14 милијарди евра, помалку од 5 проценти од вкупната планирана цена од 377 милијарди.
Сепак, токму овие проекти го формираат јадрото на стратешките, нуклеарните и долготрајните капацитети на Германија – од авиони сертифицирани за нуклеарно оружје до системи за длабински удари и поморски надзор.
Спротивно на тоа, речиси половина од инвентарот е поврзан со домашните индустрии, вклучувајќи оклопни возила, сензори и муниција. Финансиски, германските компании доминираат; политички, сепак, странските системи продолжуваат да ги одредуваат најчувствителните воени улоги на земјата.
