Зошто ВМРО-ДПМНЕ истовремено тврди дека обвинителството ги има доказите, а од друга страна бара истрага?
Контрадикциите во наративот
Прес-конференцијата на Бране Петрушевски покрена неколку критички прашања кои бараат појаснување:
1. Двојната логика
- Тврдење: “Обвинителството ги има деталите за прислушувањето”
- Барање: Обвинителството да покрене истрага
- Прашање: Зошто треба истрага ако веќе постојат детали?
2. Селективното информирање
Ако ВМРО-ДПМНЕ располага со конкретни информации за прислушувањето, зошто не ги презентира јавно? Наместо тоа, се користат неодредени формулации како “според сознанијата на ВМРО-ДПМНЕ”.
3. Улогата на АНБ
Клучно прашање: Зошто АНБ, која сега е под контрола на ВМРО-ДПМНЕ, не ги декласифицира и објавува наводните докази за прислушувањето што се случувало во претходниот период?
Можни објаснувања
А) Политичка манипулација
Прес-конференцијата може да биде дел од поширока стратегија за:
- Скренување на вниманието од тековни проблеми
- Мобилизирање на јавното мислење
- Подготовка на терен за идни политички потези
Б) Правна тактика
Можно е да се работи за правно-процедурална тактика каде:
- Се тестира реакцијата на јавноста
- Се врши притисок врз правосудните институции
- Се подготвува основа за идни правни постапки
В) Недостаток на конкретни докази
Најкритичкото објаснување би било дека:
- Не постојат конкретни докази
- Обвинувањата се базирани на претпоставки
- Се користи стратегија “напад е најдобра одбрана”
Прашањата кои остануваат
- Зошто сега? Што се случи што овие информации се презентираат токму сега?
- Каде се доказите? Ако постојат “сознанија”, зошто не се презентираат конкретни факти?
- Зошто не АНБ? Зошто агенцијата која е под нивна контрола не ги објавува доказите?
- Дали има селективност? Зошто се фокусираат само на периодот 2019-2024, а не и на претходните?
Историскиот контекст: Континуитет на злоупотреби
Анализата станува уште покритична кога се земе предвид долгорочната пракса на безбедносните служби во Македонија. Од осамостојувањето на државата па до денес, незаконското прислушување е константа која ги надминува партиските поделби.
Фарсата на “правдата”
- Реалност: Ниту една судска завршница за “големите ува”
- Реалност: Ниту една сатисфакција за нелегално прислушкуваните новинари
- Реалност: Континуитет на истите практики под различни власти
Вистинската слика
Кога експерт по безбедносни системи, кој лично е жртва на незаконско прислушување од различни власти, укажува на контрадикциите – тоа не е теоретска анализа, туку сведочење од прва рака.
Циклусот на лагата
Прес-конференцијата на Петрушевски е дел од еден поширок, циничен циклус каде:
- Секоја власт користи безбедносни служби за свои цели
- Секоја опозиција се жали на злоупотреби
- Никогаш нема вистинска одговорност
- Секогаш се повторува истиот образец
Фактот што владејачката партија, која контролира клучни безбедносни институции, наместо да презентира докази, организира прес-конференции со обвинувања, е класичен пример на политичко лицемерство.
Граѓаните и новинарите се жртви на систем кој никогаш не се реформира, туку само менува кој го злоупотребува. Оваа фарса навистина има почеток, лага и крај – но крајот никогаш не доаѓа.
Сашо Денесовски
