Триесетгодишниот радикален пратеник Игор Бечиќ со завршено средно образование влегол во познат хотел и го напуштил како академски граѓанин. Еве што и рекол на полицијата две години подоцна, која го испрашувала од каде ја добил лажната диплома од Вишата бизнис школа во Нови Сад.
„Споредната диплома е добиена од човек со прекар „Луле“ од Ниш во белградскиот хотел „Интерконтинентал“: Не го познавав човекот претходно, но слушнав разговор на соседната маса на оваа тема. Го контактирав човекот и по потврден одговор и давање на моите генерали, по половина час ми беше донесена дипломата“.
Игор Бечиќ тогаш со години беше комерцијален директор на јавното патничко претпријатие Врба. Кога случајот дошол до судот, Бечиќ му објаснил на обвинителот зошто решил да ја купи дипломата.
„Поради моите чести отсуства, мојата сопруга стана љубоморна, па дури и ми се спротивстави дека сум премногу зафатена со тие работи наместо да го завршам училиштето, па во расправија и реков дека сум се запишал на училиште во Нови Сад и дека го завршувам и дека ќе и донесам доказ за тоа.
Кога полицијата упаднала во неговиот стан и го прашала дали има лажна диплома, Бечиќ признал.
„Реков дека имам, не сакав да лажам со оглед на тоа што не направив никакво кривично дело затоа што никаде не го користев. Дури сметам дека тоа е делумно и поради мојата неразумност, затоа што на маркетите често се купуваат таканаречени „учени возачки дозволи“, па и во таа смисла го сфатив ова“.
Опозиционерот од Врбас, кој го познава Бечиќ уште од времето кога беше кондуктер во локалниот јавен превоз, добро се сеќава на денот кога беше покренато обвинението против Бечиќ.
„Сите анегдоти претежно беа за неговото образование, факултетот, магистратурата и докторатот. Имаше комуникација меѓу нас дека некој му се обраќал со „доктор“, некој со „мајстор“, вели Драган Стијеповиќ, општински советник на „Одбранимо Врбас“.
Но, Бечиќ во текот на постапката цело време инсистираше да заврши само средно образование, а на прашањето на обвинителот дали знае која стручна подготовка според систематизација му е потребна за работата, Бечиќ одговори:
„Претпоставувам дека бараат висок, но јас сум поставен на таа функција од 1997 година и денес ги извршувам овие задачи.
Тогашниот шеф и партнер на Бечиќ во обвинението, директорот на јавното претпријатие за превоз на патници во Врбас, Јован Миљаниќ, е осуден за фалсификување исправа, бидејќи било утврдено дека приложил лажна диплома од Економскиот факултет во Суботица како доказ за завршено високо стручно образование што му овозможило да седи во фотелја. Но, тогаш на младиот комерцијален директор само му беше одземена неспорно лажната диплома, но обвинението беше отфрлено – поради оставката на обвинителот.
„Од таа приказна излезе сосема чист, но на магичен начин, како некој што не купил диплома. На некој начин ја злоупотребил функцијата бидејќи бил комерцијален директор во јавен превоз, а таа диплома му била апсолутно неопходна за да може да ја врши таа функција“, вели поранешниот активист на Демократската партија, Александар Круниќ.
Зошто обвинителството се откажа од понатамошната постапка?
Адвокатите со кои се консултирал Н1 толкуваат дека обвинителството се откажало од понатамошна постапка, бидејќи препознале дека Бечиќ ја користел дипломата само за да ја лаже жената, но дека должност на обвинителот била да испита дали и тој ја презентирал на работното место. Она што тогаш обвинителството не го направи, Н1 го направи повеќе од две децении подоцна. Во правилникот за систематизација од 2003 година, услов за раководител на комерцијален сектор беше завршено средно образование. Очигледно обвинителството не се ни потрудило. Кога ги прашавме за детали, тие само потврдија дека против Бечиќ во 2004 година е покренато обвинение за фалсификување исправа.
Од обвинителството во Врбас прашавме кој е в.д. Одговор не добивме.
Имено, обвинителството не упати сите други информации да ги бараме од Основниот суд во Врбас, во кои уште во 2016 година изјавија дека документацијата поврзана со тој случај била уништена како безвредна. Од самиот Бечиќ не добивме коментар, а српскиот парламент одби да ја даде неговата официјална биографија со детали за неговото образование и работно искуство.
„Ве информираме дека сите релевантни информации за пратениците се јавно достапни и може да се најдат на веб-страницата на Народното собрание во делот „Состав“, потоддел „Пратеници“, се наведува во одговорот од Собранието.
Ова не е одговорот на прашањето што го поставивме, бидејќи од сите детали, кај Бечиќ единствено се издвојува е тоа што тој е магистер по индустриски менаџмент. Според единствената биографија достапна на веб-страницата на Отворениот парламент, Игор Бечиќ всушност успеал да го заврши факултетот само една година по судењето, а две години подоцна ги завршил магистерските студии на Универзитетот Едуконс во Нови Сад. Таму, пак, негираат дека Бечиќ некогаш магистрирал на нивниот универзитет.
Истакнат прогресивец кој, потсетуваме, наведува дека дипломирал на Факултетот за услужен бизнис во Нови Сад во 2005 година, на 34-годишна возраст, всушност во тоа време сè уште бил во академијата, па, според Универзитетот Едуконс, токму таа година се префрлил на Факултетот во Нови Сад од Вишата техничка школа во Призрен.
„Игор Бечиќ, роден 05.06.1971 година. во Врбас, во 2005/2006 година, се запишал на трета година на студии на Факултетот за услужен бизнис, а дипломирал на 27.08.2007 година. и се стекна со стручно звање дипломиран економист со просечна оценка 7“, изјавија од Едуконс.
Во биографијата на Бечиќ стои дека по магистрирањето, повторно далеку од дома, магистрирал на Факултетот за бизнис и индустриски менаџмент на Универзитетот Унион во Белград, кој сега му припаѓа на Универзитетот МБ. Пратеник е, со пауза од едно свикување, 28 години, прво како радикал, а од 2008 година како прогресивец. Стијеповиќ добро се сеќава на прашањето што тогашниот истакнат демократ од Врба му го постави на Бечиќ кога го менуваше партискиот дрес.
„Па, Игор, како е можно да ја напуштате СРС кога знам дека во црквата се заколнавте на верност на српската радикална партија. И тој му одговори, во тој момент веројатно и тој беше збунет од прашањето, рече – да, но за тој мандат“, вели советникот од Врбас Стијемовиќ.Но, тој го задржа мандатот на комерцијален директор во Јавното претпријатие за превоз на патници до 2012 година, кога му префрли на својот сонародник од Равни Село, Душан Бајатовиќ, во Србијагас за месечен надоместок од 130.000 динари. Од 1997 година зема плата на пратеник, но човекот кој не се двоуми физички да се пресмета со неистомислениците во собраниската сала, како воен инвалид зема месечен надоместок од 8.000 динари. Јавното претпријатие во кое тој беше комерцијален директор беше затворено.
