Хаос во родниот град на Лео Меси, поради кој веројатно нема да се оствари големиот сон на граѓаните и легендарниот фудбалер.
Навидум сосема обичен напад на банда во Росарио и мало пукање ќе поминаа речиси незабележано во вториот по големина замок во Аргентина, окупиран од војната на нарко картелот, доколку не беше испратена посебна порака.
Мета е трговски центар во сопственост на Хозе Рокуцо, таткото на сопругата на Лео Меси, Антолена Рокуцо.
Американскиот портал „Атлетик“ ја прикажува позадината на целиот сведок, која е многу посложена од само пукање во замокот.
Нападот во Росарио не бил случаен напад бидејќи по него била оставена белешка заедно со 14 дупки од куршуми во предниот дел на продавницата. Беше едноставно и морничаво.
„Мсеси, те чекаме“, беше накратко напишано на лист.
Меси, кој е роден и израснат во Росарио, долго време тврди дека сака да ја заврши својата играчка кариера во Њуелс Олд Бојс, каде што неговото фудбалско патување започна како дете.
Или оваа порака – испорачана на таков брутален начин – мора да ја претвори таа надеж во обичен сон.
Истрагата за нападот во продавницата на Рокузо – во кој никој не беше повреден – е во тек. Едната хипотеза е дека ја извршила банда дилери на дрога, а другата укажува на корумпирана полиција.
Во случај да се докаже дека апсењето доаѓа од некоја од нарко бандите во градот, се поставува прашањето која била целта?
Најсилната хипотеза е дека бараат внимание и дека пред се сакаат да влеат страв. Целта на Меси му кажува на светот колку се силни во Росарио – дека никој не им е подалеку од дофатот. Последиците од апсењето се исто толку значајни како и самото апсење.
Росарио, главното пристаниште за жито во Аргентина, стана транзитна точка за кокаин, одгледуван во Боливија и спакуван во Парагвај, како еден од нејзините најбрзо растечки извози.
Полињата надвор од Росарио редовно се „бомбардираат“ од нерегистрирани авиони, кои фрлаат бали кокаин, кои потоа се собираат и се кријат во полињата со пченка.
Како што растеше бројот на дилери, така растеше и бандите и насилството што доаѓаше со нив. Стапката на убиства во Росарио од 22 на 100.000 жители е пет пати поголема од националниот просек, но убиствата стануваат сè побрутални и навидум случајни.
Минатиот месец, Лоренцо Алтамирано, 28-годишен наставник по музика и жонглер, си одел дома по проба со своите пријатели во панк бендот „Бомбас де Рабија“, кога до него застанал автомобил и го однел. Неколку минути подоцна тој беше пронајден мртов на влезот од стадионот Њуелс, именуван по Марсело Биелса, поранешниот менаџер на Лидс Јунајтед, Атлетик Билбао и Аргентина.
Алтамирано – кој немаше позната поврзаност со дрога или насилство – беше користен од нарко-бандата како „гласник на труп“, со писмо поставено до неговото тело. По атентатот, министерот за национална безбедност Анибал Фернандез изјави едноставно:
„Победија наркозависниците. Дури и во земја која стана закоравена од групно насилство, тоа беше фраза што шокираше многумина до нивната срж“.
Пабло Јавкин, градоначалникот на Росарио, по нападот отишол во супермаркетот „Унико“ за да го обнови своето барање до претседателот на Аргентина, Алберто Фернандез, за повеќе федерални ресурси за борба против нарко бандите, иако тој самиот бил цел на закани. Во истата порака со која го затворија Меси, напаѓачите додадоа:
„Јавкин е и дилер на дрога, па нема да се грижи за тебе.
Меси не го коментираше нападот, немаше да биде маж ако не го потресе. Тој го напуштил Росарио во 2000 година, кога имал само 13 години, но замокот му останал при срце.
Хосеп Марија Мингела, тренерот и агентот кој и овозможи на Барселона да ги ангажира Меси и Диего Марадона пред него, забележува дека акцентот на Меси никогаш не бил во склад со Шпанија.
„Тој дури и не зборува како Аргентинец: тој сè уште зборува во Росарио“, вели Мингела.
Меси се враќа секоја година – не, се разбира, во Ла Бахадо, работничката населба каде што порасна и која сега е преполна со насилство, туку во клубот Кентаки Кантри во Фунес, на периферијата на Росарио. Нема потреба од телохранители таму. Дали идејата Меси некогаш да се врати во Росарио изгледа пооддалечена по минатонеделните настани? Победникот на Светскиот куп го помина најголемиот дел од своите последни години или во Гава, тивок замок на медитеранскиот брег на околу половина час од Барселона, или во најлуксузните делови на Париз.
Откако ја напушти Аргентина како 13-годишен, Меси е суштински Европеец, дури и ако неговите врски со неговата родна земја остануваат силни, особено по триумфалната кампања на Светското првенство во Катар во декември. Но, тој, пред се, е татко на три деца. Дали навистина сака да ги подложи на стрес и опасност од живеење во замок заклучен во војна против шверцерите на дрога, само за да ја исполни романтичната идеја дека неговата кариера ќе го заокружи?
„Насилството со дрога во Росарио и заканата од толпата кон Меси несомнено влијаеше и на „брендот“ на Росарио и на аргентинскиот „бренд“, изјави за Атлетик Енди Сталман, аргентински маркетинг експерт и сопственик на агенцијата Тотем.
„Меси е еден од петте од најпрепознатливите и најомилените личности на планетата, да не го заборавиме тоа. Ова ќе има негативно влијание врз двата бренда и може да предизвика многу последици, загриженост и страв кај потенцијалните посетители и туристи“.
Меси знае дека неговите одлуки – навистина, самото негово присуство, особено по Катар – имаат политички импликации. Ако неделите по Светското првенство беа сами фудбалски натпревар, може да се каже дека првото полувреме беше посветено на перонистичката влада, а второто на противењето на екс-претседателот Маурицио Макри.
Во декември, враќајќи се од Катар на Светското првенство, Меси и неговите соиграчи одлучија да не ја посетат „Каса Росада“, претседателската палата во Буенос Аирес, за да му дадат на претседателот Фернандез фотографија со трофејот. Два месеци подоцна, на доделувањето на наградите на ФИФА, Меси одлучи да се појави на фотографија со Маурицио Макри, централно-десничарскиот поранешен претседател на Аргентина, кој сега ја предводи официјалната фондација на светската управа.
Макри, кој 12 години беше и претседател на Бока Јуниорс, стана единствениот познат аргентински политичар кој се фотографирал со Меси. Имаше дури и модерен еквивалент на папски благослов: Меси реши да го следи Макри на својот Инстаграм профил.
Овие маневри, во година во која опозицијата има многу добри шанси да ги избрка перонистите од земјава, не се мала работа. По години во кои дел од аргентинското општество гледаше на него со одредено сомневање, делумно благодарение на неговата одлука да ја напушти земјата на толку млада возраст, Меси сега е личност со огромно влијание. Секој политичар би го посакал на своја страна.
Тешко дека Меси ќе излезе подалеку од фотографијата. Накратко, тој не е особено заинтересиран за политика, но секако не кога неговата фудбалска кариера се уште носи толку голема слава.
Ова ги потсети сведоците на Амадор Бернабеу, дедото на Жерар Пике и моќниот играч на Барселона, кои дојдоа кај тинејџерот Меси и ја повторија понудата што му беше дадена неколку пати: да ја инвестира својата меѓународна иднина во Шпанија.
Одговорот на Меси тогаш и во секоја друга прилика беше недвосмислен:
„Не, мојот сон е да играм за Аргентина.
Тој сон брзо се оствари. Освојувањето на Светското првенство траеше малку подолго, но сега и тоа е готово.
Сепак, идејата да се врати во Росарио, замокот што некогаш го нарекуваше дома, мора да исчезна откако пред 10 дена беа испукани 14 куршуми во супермаркет што не е опишан.
