Пред точно сто години, на 6 јули 1923 година, официјално беше објавено основањето на Сојузот на Советските Социјалистички Републики, врз основа на одлуката на Првиот Сојузен конгрес на Советите на крајот на 1922 година.
Сојузот на Советските Социјалистички Републики (СССР) беше држава во голем дел од северниот дел на регионот на Евроазија, која постоеше од 1922 година до нејзиното распуштање во 1991 година.
Формирањето на СССР е кулминација на Октомвриската револуција од 1917 година. Тој дојде на местото на Руската империја, чиј последен владетел беше Николај II Александрович.
Советскиот Сојуз беше официјално првата социјалистичка земја во светот, со политичка организација дефинирана од Комунистичката партија на Советскиот Сојуз.
Основана е во декември 1922 година како сојуз на руските, украинските, белоруските и транскавкаските советски републики, предводени од болшевичките партии.
Револуција
Револуционерните активности во Русија започнале со Декебристичкото востание во 1825 година. Декебристите биле членови на руското благородно опозициско движење и членови на тајни друштва, а името го добиле од рускиот збор за месец декември (декември). Тие го претставуваа првото движење против царската автократија.
Една од целите на Декебристите беше укинување на крепосништвото, што беше формално направено во 1861 година, но под неповолни услови за селаните, што претставуваше дополнителен поттик за револуционерите.
На крајот на јануари 1905 година избувнува таканаречената „Руска револуција“, која официјално се смета за анархистичка револуција и претставува збир на настани и немири што се случиле во царска Русија од 1905 до 1907 година. Причините за нејзиното избивање беа Руско-јапонската војна и Крвавата недела.
Револуцијата од 1905 година вклучувала терористички напади, штрајкови, селански протести и воени бунтови и резултирала со воведување на уставна монархија, повеќепартиски систем, собрание (Државна Дума) и усвојување на уставот од 1906 година.
И покрај сите промени, императорот продолжил да се спротивставува на преминот од апсолутистичка во уставна монархија. Ситуацијата беше влошена со Првата светска војна, поради воените порази и недостигот на храна.
Сето тоа доведе до револуции – прво февруарската, а потоа и октомвриската, што резултираше со конечен пад на руската монархија.
Февруари се одржа на 8 и 12 март (23 и 27 февруари според јулијанскиот календар. Започна со спонтано народно востание во Петроград, кое беше одговор на военото распаѓање на благосостојбата и моралот. Неговата непосредна последица беше абдикација на царот Николај Втори, распадот на руската империја и крајот на династијата Романови Привремената влада на принцот Џорџ Лавов, сојуз меѓу либералите и социјалистите, ја замени империјалната моќ.
Октомвриската револуција, официјално наречена „Големата октомвриска социјалистичка револуција“, се случи на 7 и 8 ноември 1917 година. Ја водеа Владимир Ленин и болшевиците, заедно со меншевиците, социјалистичко-револуционерите и анархистите.
Радикалните болшевици на Ленин ја презедоа власта во привремената влада од 1917 година, а комунистичката власт беше воспоставена по граѓанската војна која траеше од 1918 до 1921 година.
