Побавното одење, кое е карактеристично за стареењето, отсекогаш предупредувало на кревкоста на телото, што може да резултира со опаѓање и, следствено, инвалидитет, но новото истражување во кое се вклучени постари испитаници сугерира дека побавното одење од година во година може да биде ран знак за когнитивно опаѓање, велат експертите.
Ова може да се должи на намалување на десниот хипокампус, делот од мозокот поврзан со меморијата, покажаа студиите.
Но, научниците истакнуваат дека не сите знаци на когнитивно опаѓање нужно укажуваат на подоцнежниот развој на деменција. Само 10 до 20 проценти од луѓето на возраст од 65 години или постари со благо когнитивно оштетување (MCI) развиваат деменција во текот на следната година, според Националниот институт за стареење на САД. „Во многу случаи, симптомите на MCI може да останат исти или дури и да се подобрат.
Ново големо истражување во кое учествувале речиси 17.000 возрасни постари од 65 години покажа дека постарите луѓе кои одат околу 5 отсто побавно или повисоко секоја година и во исто време покажуваат знаци на побавна обработка на менталните податоци имаат поголема веројатност да развијат деменција.
Резултатите од студијата беа објавени во вторникот во списанието JAMA Network Open.
„Овие резултати укажуваат на важноста на одење при проценка на ризикот од деменција“, напиша авторката Таја Колиер, научник од Клиничкото училиште на Полуостровот на Универзитетот Монаш во Викторија, Австралија.
Поголем ризик за оние кои одат побавно и во исто време побавно ги обработуваат податоците
Студијата следеше група Американци на возраст над 65 години и Австралијци над 70 години седум години. Секоја втора година, од учесниците во студијата беше побарано да решат когнитивни тестови кои го мереле вкупното когнитивно оштетување, меморијата, брзината на обработка на податоците и вербалната функција.
Двапати секоја втора година, од испитаниците било побарано да одат 3 метри. Резултатите беа здружени за да се одреди типичното темпо на одење на една личност.
На крајот од студијата, истражувачите открија дека најголем ризик од развој на деменција е кај луѓето кои беа побавни во двете категории, па не само што одеа побавно, туку покажаа и некои знаци на когнитивно опаѓање, рече д-р Џо Вергезе. професор по геријатрија и неврологија на Медицинскиот колеџ Алберт Ајнштајн во Њујорк Бронкс, кој не учествувал во студијата.
„Се испостави дека ризикот од развој на деменција кај овие испитаници е поголем отколку кај оние кои имале проблеми само со побавно одење или само со когнитивно опаѓање“, напиша Вергезе во придружниот едиторијал објавен во вторникот во списанието JAMA.
Двојната поврзаност помеѓу брзината на одење и слабата меморија најчесто укажува на можноста за развој на деменција, покажа мета-анализата спроведена меѓу речиси 9.000 возрасни Американци во 2020 година.
Но, и покрај овие показатели, „дисфункцијата на одењето не се смета за рана клиничка карактеристика кај пациентите со Алцхајмерова болест“, забележа Вергезе.
Вежбањето помага
За да се забави процесот на намалување на десниот хипокампус, кој се развива со возраста, се препорачуваат аеробни вежби кои можат да ја зголемат големината на хипокампусот, а истовремено да зголемат некои аспекти на меморијата.
Закопан длабоко во темпоралниот лобус на мозокот, хипокампусот е орган со необична форма одговорен за учење, консолидација на меморијата и просторна ориентација, како што се ориентацијата и способноста за паметење на насоки и локации.
Тренингот со аеробни вежби го зголеми обемот на десниот преден хипокампус за 2 проценти, со што го запре намалувањето на тој орган поврзан со возраста за една до две години во рандомизирано клиничко испитување од 2011 година.
За време на аеробните вежби, пулсот и отчукувањата на дишењето се зголемуваат, но не до тој степен што не можете да продолжите да функционирате.
Аеробните вежби вклучуваат брзо одење, пливање, трчање, возење велосипед, танцување и кикбокс, како и сета кардио опрема во локалната теретана.
