More

    Студија: Фолната киселина може значително да го намали ризикот од мозочен удар

    spot_img

    Мозочниот удар може да биде фатален и е поделен на два различни типа: исхемичен и хеморагичен. Некои од првите знаци на мозочен удар вклучуваат ненадејна конфузија и слабост на едната страна од телото.

    Брзата акција поради појавата на симптомите може значително да ги ублажи последиците, но може да се преземат некои мерки за да се спречи мозочен удар.

    Според една студија, земањето додатоци на фолна киселина со лекови за намалување на крвниот притисок може да го намали ризикот од мозочен удар за 73 проценти кај луѓето со хипертензија.

    Исхемичен мозочен удар се јавува кога протокот на крв во мозокот е блокиран, бидејќи згрутчувањето на крвта предизвикало прекин на протокот на крв. Ова се случува кога згрутчувањето на крвта патува до артеријата каде што може да се заглави, блокирајќи го преминот.

    Присуството на одредени амино киселини во крвта, како што е хомоцистеинот, е поврзано со формирање на такви згрутчувања на крвта.

    Исто така, докажано е дека хомоцистеин ги иритира крвните садови на високи нивоа, а неговите концентрации се покачени кај хипертензивните пациенти.

    Истражувачите набљудувале група од 10.000 возрасни Кинези кои имале висок крвен притисок, од кои никој претходно не доживеал мозочен или срцев удар. Сите учесници земале лекови за крвен притисок, со или без фолна киселина, и биле следени четири години.

    Она што истражувачите откриле кај учесниците со поголем ризик од мозочен удар е дека 1,8 отсто од оние кои земале фолна киселина доживеале мозочен удар, додека 5,6 отсто не.

    Се сметаше дека учесниците во студијата се изложени на поголем ризик од мозочен удар доколку нивните нивоа на хомоцистеин се покачени.

    Резултатите објавени во списанието на Американскиот колеџ за кардиологија, укажуваат дека третманот со овој додаток, фолна киселина, може да понуди безбеден и евтин начин за борба против мозочниот удар, пренесува Index.hr.

    Наодите од студијата се во согласност со мета-анализата објавена во списанието „Медицина“ 2019 година.

    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img
    spot_img