Годишниот максимум на замрзната морска површина околу Антарктикот падна на најниско ниво во последните 44 години на крајот на австралиското лето кое заврши во февруари, во време кога ледениот континент се чини дека подобро се справува со климатските промени отколку Арктикот, соопшти групата. .
Како дел од природниот годишен сезонски циклус на мраз на океанот, тој се топи во лето и повторно се формира во зима, со сателитски снимки од 1978 година кои многу прецизно ги доловуваат областите покриени со мраз во текот на сите сезони по ред од година во година.
Од почетокот на сателитските мерења, двата пола се однесуваа поинаку. Морскиот мраз се топи побрзо на Гренланд и на Арктикот, но сателитите покажуваат благ пораст на топењето на замрзнатата морска површина и на Антарктикот, што е спротивно на очекувањата на некои климатски модели.
Податоците од група истражувачи од Универзитетот Сун Аат-сен во Гуангжу, објавени во списанието Advances in Atmospheric Sciences, покажуваат дека на 25 февруари е измерено рекордно ниско ниво на ледена површина од почетокот на мерењето во 1978 година.
На тој ден беа измерени 1,9 милиони квадратни километри замрзната морска површина во Јужниот Океан.
Пет години откако максимумот на замрзната морска површина достигна рекордно ниска вредност, која во 2017 година изнесуваше нешто повеќе од 2 милиони км2, површината покриена со морски мраз за прв пат падна на површина од помалку од 2 милиони км2, што е 30 отсто помалку од просекот за триесет години, односно во периодот меѓу 1981 и 2010 година.
Научниците очекуваа дека ледената површина ќе почне да се обновува по рекордно ниско ниво во 2017 година.
Студијата ги потврдува набљудувањата на американскиот национален центар за податоци за снег и мраз, објавени пред неколку недели, непосредно пред пристигнувањето на невиден топлотен бран на Источен Антарктик во март.
Западниот дел на Антарктикот е почувствителен на климатските промени
Летни „аномалии“ се забележани главно во западниот дел на Антарктикот, кој е почувствителен на климатските промени отколку многу поголема област на источен Антарктик.
Авторите на најновата студија сметаат дека исчезнувањето на мразот во западното Амундсен и во источното Росово Море било максимално до 25 февруари. Севкупно, морскиот мраз почна да се повлекува порано во годината, од почетокот на септември, а во споредба со 2017 година, забележа подоцнежно закрепнување на крајот на февруари.
# поврзани-вести_0
Топењето е поврзано со „термодинамиката“, односно влијанието на температурите, но и со движењето на мразот кон север, како и со потенок слој мраз на бреговите на Амундсенското Море.
Топењето на замрзнатата површина на морето не влијае на нивото на морето, бидејќи морскиот мраз се формира со замрзнување на солената вода, но причина за загриженост се и помалите делови од замрзнатата морска површина, велат научниците.
Кога белата површина на морскиот мраз, која ја рефлектира енергијата на сонцето, ќе се замени со темната површина на морето, „има помала рефлексија на топлина и поголема апсорпција, што предизвикува повеќе топење на мразот и апсорпција на повеќе топлина. Тоа е како маѓепсан круг “, објасни еден од коавторите на студијата, Кингхуа Јанг, професор на Универзитетот Сун Јат-сен.
