Солзи и плач се слушале низ судницата на рочиштето на кое сведочеа родителите на девојче кое беше жртва во масакрот во училиштето „Владислав Рибникар“ кој лани на 3 мај го извшри момчето убиец Коста Кецмановиќ, пишува српски Н1. Исказот на фамилијата Кобиљски долго се чекаше. Тој е дел од граѓанска постапка против родителите на Коста Кецмановиќ која ја покренале родителите на жртвите.
Таткото на девојчето по име Ема, Драган Кобиљски, изјави дека тој и неговото семејство имале бајковит живот, дека ништо не им недостасувало и дека уживаат во секој момент.
– Ема е и мојата трета среќа. Кога (сопругата) Нина влезе на лекар, почувствував страв, а кога излезе со веста дека го загубила плодот, тоа беше траума. Кога излезе насмеана по трет пат, немаше посреќна личност од мене. Тогаш веднаш се заљубив во Ема. Таа беше мојата најголема љубов во животот – изјавил тој низ солзи и додал:
– Работев во странство, Нина ме разбуди со повик дека имало пукање, плаче. Кога слушнав дека Драган е ранет, не ми беше грижа. Веднаш излегов надвор на прошетка. Помина многу време, предизвика непријатност, знам дека (сопругата Нина) добро ме разбра, дека треба да ме извести кога ќе ја најде. Потоа на некој портал се појави слика од Нина како плаче, му викам на кумот да провери, вели не е таа. Бев сам на паркинг кога таа (Нина) ми се јави и рече: „Нашата Ема беше убиена“ – изјавил таткото и додал:
– Тогаш паднав на подот и прашав зошто Боже? Ѝ кажав на Нина дека веднаш заминувам за Белград, повикав еден од моите колеги, едвај најдов сила. Еден од колегите рече дека ќе ме вози. Кога стигнав дома, Нина ме пречека на вратата и рече дека само чекам да дојдеш, плачевме и двајцата – рече тој.
Тој рече дека сега работи во Букурешт во Романија и дека секојдневно ги гледа сликите на неговата ќерка.
– Поминувам многу време сам, ги гледам нејзините слики, нејзината насмевка ми вели: Тато, сé ќе биде во ред. Имам и видеа каде ми кажува колку ме сака, ми значат живот. Често ѝпраќам пораки на Вибер, но таму пишува дека последен пат е видена одамна. Се обидувам да најдам мир, но мир нема – рече Кобиљски.
Нина Кобиљски, мајката на убиеното девојче, рече дека на 3 мај животот продолжил, но семејствата престанале.
– Што е успех? Назад кон функционирање? Мора да бидеш силен и да се грижиш за тебе, тоа го знам. Не можеме да си ги вратиме децата, го знам тоа, тоа е битка што ја изгубивме. Годинава од никаде паднав на улица и се повредив, не знаев зошто. Се чувствувам како срцето да ми крвари, а физичката манифестација на душевната болка е огромна. Кога одам по улица, гледам во подот, допирам места каде што има многу луѓе затоа што не сакам да им ја пренесам болката на луѓето – рекла расплаканата мајка.
Таа зборуваше и за секојдневните маки кога оди на работа. Таа објасни дека на работа прво плаче, па дури потоа продолжува.
– Чувствата кои се постојани се тагата и болката. Не можев да го заштитам моето дете, дали го изневерувавме учејќи го да биде добро? Нашите деца беа убиени таму каде што требаше, не беа на погрешно место – рече таа.
Да потсетиме дека граѓанската постапка против родителите на момчето убиец Коста К. ја покренаа семејствата на убиените деца. Досега неколку семејства сведочеа за трагедијата што се случи на 3 мај.
Инаку, ова е втор граѓански случај против семејството на момчето-убиец, додека првиот го покрена семејството на Адријана Дукиќ. Минатата недела таткото Дана Дукиќ и мајката Билјана Пауновиќ зборуваа за својот живот во судницата до најситен детал.
