Асоцијацијата на земјоделци и фармери на прагот на жетвата на пченицата сè уште разговара и преговара со мелничката индустрија и со Министерството за земјоделство за откупната цена на лебното зрно. Неофицијално, мелничарите на производителите им нудат 11 денари за килограм, што е берзанска цена, но тоа е неприфатливо и нерентабилно за земјоделците. Тие бараат и не отстапуваат државата да ја покрие разликата до околу 18 денари, зашто по барање на Министерството површините за 13% се зголемени.
– Мора да признаеме дека пченицата има берзанска цена. Без разлика на тоа, ние како земјоделци во ниту еден случај нема да дозволиме да бидеме заведени од државата, да произведеме, па да бидеме во загуба. Ќе преговараме сè додека државата не ни ја вети разликата од цената по која ќе се продава, до цената што ги покрива нашите трошоци. Сè уште не ја знаеме цената на пченицата, но со оваа цена што ја нудат мелничарите од 11 денари, во ниту еден случај не ги покриваме трошоците. Ниту е исплатлива, ниту е прифатлива. Нашите трошоци, според пресметките, неофицијално, се за цена од околу 18 денари по килограм. Разликата ќе ја побараме од државата за да не бидеме со загуба. Разговараме со министерството за земјоделство и се надевам дека ќе најдеме начин за да ја добиеме разликата и да бидеме обесштетени. Секоја сериозна држава мора да има предвид дека ако нам ни наложи да ја произведуваме храната, во случајов пченицата, тогаш таа е должна разликата да ни ја плати, со тоа ние да имаме стимул и за догодина да посееме и да не бидеме зависни од увозот на пченицата – изјави Перо Стојкоски, претседател на Асоцијацијата на земјоделци.
Од околу 70 000 хектари, кои се зголемени за 13% во споредба со лани, се очекуваат околу 260 000 тони пченица. Но дождовите може да ги намалат приносите за 10 до 20%.
Асоцијацијата на земјоделци бара и откупот за стоковите резерви да не биде само од една фирми, туку поделено на пет пунктови во сите региони што може колку-толку да им помогне во ситуацијата со исплатливото производство.
– Државата, за стоковите резерви, целиот тендер да не го доделува на една фирма, туку да се распредели на пет пункта во земјава. На пример, ако се откупуваат 15 000 тони за стоковите резерви да се откупуваат на пет пункта, па сите региони ќе бидат опфатени со откупот за стоковите резерви – рече Стојкоски.
Македонија произведува околу 260 000 тони лебно зрно, а останатите количества до потребните околу 320 000 тони, ги увезува.
