Основното училиште „Радоје Домановиќ“ прво во Ниш воведе униформи за наставниците, ја забрани употребата на мобилни телефони, опреми една училница со клупи, а сега отиде чекор понатаму – дел од училишниот коридор претвори во ретро агол.
Во ретро катчето има мебел од 1960-тите и 1970-тите, плеер, радио, фиксен телефон, винилни плочи и касети, списанија и стрипови од тој период кои наставниците ги носеле од дома, а од училиштето најавуваат и дополнителна опрема за тоа. простор.
Директорката на училиштето „Радоје Домановиќ“ Душица Тричковиќ рече дека аголот наскоро ќе биде обоен како што се фарбаа куќите, со шаблони валјаци, ќе постават ретро тепих и се надеваат дека ќе најдат „црно-бел“ телевизија.
„Нема да бидат само експонати за кои ќе се гледа и ќе се зборува. Децата таму ќе поминуваат време, слушајќи плочи и касети, а ќе можат да читаат и списанија и стрипови од минатиот век. На овој начин сакаме да спасиме многу убави работи од заборав. „Факт е дека многу деца немаа можност да слушаат музика од касети и винилни плочи, да користат стари телефони и грамофони“, рече Тричковиќ.
Таа рече дека идејата дел од училиштето да се претвори во ретро катче е дел од планот за развој на училиштето и се покажало како одлична, бидејќи децата одлично го прифатиле тој простор.
Имавме прашалник во кој дел од училиштето децата се чувствуваат најбезбедно и најудобно, а тие најмногу одговорија дека тоа е ретро катчето“, рече Тричковиќ.
Училиштето „Радоје Домановиќ“ е единствено во Ниш, но и во Србија бидејќи, наместо во училница со обични клупи, учениците наставата по веронаука и народни традиции ја следат во училница со клупи.
Тричковиќ рече дека клупите се стари колку и училиштето, стари 120 години, но дека се совршено сочувани и не потсетуваат на некои стари добри времиња.
„Идејата беше да ги отпишеме во една листа, но понекогаш не врзуваат за традицијата и историјата и сакав да го зачувам од заборав тоа време кога се користеа клупи, кога се користеа маси наместо томови. Потоа ги саниравме и го уредивме просторот за да биде погоден за часови по веронаука, но и за народни традиции“, рече Тричковиќ.
Покрај клупите, училиштето „Радоје Домановиќ“ е познато и по тоа што речиси шест години е „зона без мобилни телефони“.
Употребата на мобилни телефони во училниците, ходниците и во училишниот двор е забранета и за учениците и за наставниците.
Некористењето телефони го замениле со употреба на таблети и лаптопи.
„Мобилните телефони уште во 2017 година ги препознавме како голема опасност, а не како профит, бидејќи почна насилството на интернет, се изгуби квалитетот на лекциите. „Комуникацијата беше полна со „звуци“ и дефекти, а мобилниот телефон го дефиниравме како главна пречка во комуникацијата со врсниците и наставниците, што може да доведе до големи последици“, рече Трчковиќ.
Таа рече дека забраната за користење телефони на училиште донесе бројни позитивни резултати – времето на часовите се користи многу поефикасно, намалено е дигиталното и другите видови насилство меѓу учениците, а подобрена е и комуникацијата меѓу децата и родителите со наставниците.
