Овој термин потекнува од древниот Египет и е поврзан со појавата на Сириус, најсветлата ѕвезда на небото и една од нашите најблиски ѕвезди (8,7 светлосни години од Земјата), која е многу добро видлива од јужната хемисфера на Земјата, како и од земјите малку северно од екваторот.
На египетското небо, Сириус се појавува во јули секоја година, а исчезнува надвор од хоризонтот дури во април или мај следната година.
Појавата на Сириус во овие области предизвикува голема топлина и Египјаните верувале дека оваа ѕвезда дополнително придонесува за топлината во текот на летото, а бидејќи Сириус се наоѓа во соѕвездието на Големото куче, таквите горештини се нарекуваат кучешка жештина или кучешки денови.
Од старите Египќани овој термин први го прифатиле Римјаните, а од нив и другите европски народи.
