Здравко Чолиќ за апсењето: Викаа – виновен е, осудете го!

Lorita
By Lorita 3 Min Read
Disclosure: This website may contain affiliate links, which means I may earn a commission if you click on the link and make a purchase. I only recommend products or services that I personally use and believe will add value to my readers. Your support is appreciated!

Иако Здравко Чолиќ отсекогаш негуваше имиџ на добро момче во јавноста, еднаш имаше грешка поради која мораше да оди кај судијата, поради што има досие. Во средината на осумдесеттите, имено, решил да се одмори од музиката и станал бизнисмен.

Според пејачката, родум од Сараево, луѓето наизменично го следеле судењето – во воведниот говор имало едни, па други во одбрана, па трет во обвинението.

Во тоа време, од 1985 до 1989 година, најмногу живеел во Загреб, а во таа прилика зборувал за „Недељник“. Тој објасни како всушност бил уапсен, а потоа пуштен да се брани, а потоа каква била реакцијата на луѓето – и како имало такви кои сметале дека треба да биде осуден, пренесува Б92.

„Падна“ во Охрид
„Бев еден вид менаџер и човек кој имаше одредени вложени средства во областа на телефонијата, а пошироката јавност дозна дека се занимавам со мал бизнис дури кога ме уапсија во Охрид затоа што кредитните средства ги претворив во девизи. Тогаш во Македонија беше поевтино да се купуваат девизи отколку во Белград и Загреб“, рече Чолиќ, а на прашањето како му е, тогаш најомилениот човек во Југославија, тој одговори:

„Беше многу непријатно. Во тие албански села луѓето купуваа девизи. Цело време ме следеа затоа што што правам овде во февруари кога нема концерти или туристи. И јас сум натоварен во ковчег, како во песната на Бело дугме, и ме чекаат и ми ги земаат сите девизи. Подоцна Анте Марковиќ воведе легален откуп на девизи и да чекав осум месеци тоа апсење немаше да се случи. Но, тоа беа чисти пари, без „црни пари“.

Потоа, тој помина три дена во притвор.

„Првиот ден бев во кабинетот на градоначалникот. Јас сум почитуван. Вода и плескавица. Потоа ме испратија во хотел да преночам, а наутро доаѓав на интервју. Разговорот трае цел ден, од осум наутро до осум навечер. Тоа беше еден вид притвор со толеранција. По три дена истражниот судија ме ослободува и се бранам од слобода. „Луѓето наизменично го следеа судењето, некои на воведниот говор, па излегоа да ги пуштат другите да ја слушнат одбраната, а трета група луѓе дојдоа до обвинението“, објасни тој.

„Кога ќе дојдоа на судење, некои викаа „Тој е виновен, осуди го“, некои викаа „Каде го осуди човекот, па сите купуваме девизи“. И, секако, да дојде Анте Марковиќ да донесе закон за да можеме сите да купуваме девизи“, се присети тогаш пејачката.

Share This Article