Девојките во теретаните го зајакнуваат своето тело, но во исто време не ги зајакнуваат нивните права, бидејќи во нивниот вредносен систем се вовлекол некаков неоконзервативизам, изјави психологот и психотерапевт Лидија Васиљевиќ.
Таа оцени дека жените премногу се опуштиле и веруваат во системи, теории и практики, кои немаат суштински кредибилитет, ниту пак добра намера нивните слободи да останат на нивото на кое биле во 1960-тите и 1970-тите.
„Социјализмот, веднаш по Втората светска војна, ни овозможи да бидеме една од првите земји што дозволија жените да абортираат, додека на Запад тоа не беше можно до 1960-тите и 1970-тите“, потсети Васиљевиќ.
Во меѓувреме, како што истакна, кај нас дојде до промена на тезите и жените ја „испуштија таа нишка“ во своите права, но на сето тоа влијаеше и сиромаштијата, војните и ретрадиционализацијата.
Деведесетите не вратија најмалку 20 години назад, а мислам уште повеќе“, објасни Васиљевиќ.
Според неа, на жените постојано им се испраќаат пораки на суптилни начини дека ќе бидат „кул“ ако станат мајки, дека е попаметно да се породат и на тој начин да си ја обезбедат иднината.
„Ми се чини дека постои и аверзија да се биде самохрана мајка, дека е тешко, дека не вреди и дека општеството не го одобрува“, рече Васиљевиќ.
Таа смета дека жените денес не одат толку против општеството и системот, туку дека трендот сега е „да се оди со зрното“ и дека сите размислуваат како да им олеснат, да бидат помалку конфронтирачки, за да може наратив се создава дека жената што абортирала – глупава.
Насилството врз жените е важна тема, но наместо да се зборува за насилство, тие зборуваат за таканареченото насилство врз сопственото тело, односно насилно прекинување на бременоста, истакна Васиљевиќ и оцени дека се работи за поттикнување тема која не е всушност релевантни.
Врз основа на сопственото психотерапевтско, советувалиште и активистичко искуство, таа вели дека во пракса се сретнала со мал број жени на кои абортусот им бил повод за лоша психичка состојба и криза, но дека другите работи им биле многу поголем проблем.
Васиљевиќ смета дека абортусот е често јавна тема во време на пандемии, војни и други значајни политички и геополитички настани, бидејќи во кризни ситуации е многу погодно да се вратиме на основните рамки на манипулација и дискриминација.
Од друга страна, како што забележа таа, на тој начин жените целосно се ставаат во рацете на доминантни групи моќни луѓе, главно мажи, но всушност тоа е класен проблем.
Васиљевиќ го гледа абортусот како капак и пригоден начин да се пренасочи темата и накратко, јасно и ефективно да се вратат жените на позиции на немоќ, елегантно и софистицирано да се дискриминираат, за воопшто да не се забележи што е вметната во таа приказна. .
„Секогаш постои прашањето за сексуалноста и телото и одлучувањето и автономијата на жената, бидејќи таму каде што постои неспособност на жената да одлучува за породувањето, тука е и исчезнувањето на нејзината економска независност, тоа е чекор подалеку од она што ние се бориме сите овие години“, заклучи таа.Васиљевиќ.
