Кога првпат се собраа на 19-годишна возраст, тројките (тројца браќа разделени при раѓањето) брзо открија колку им е заедничко. Иако беа разделени при раѓањето, Дејвид Келман, Боби Шафран и Еди Галанд пораснаа индивидуално сакајќи многу исти работи.
Неколку децении подоцна, браќата сѐ уште учат за нивните заеднички особини. Како момчиња, Келман и Шафран го имале истиот проблем со видот: амблиопија, состојба во која мозокот и окото се погрешно усогласени, што резултирало со мрзеливо око. Беше лекуван само Келман.
Полнолетството го поминале борејќи се со гнев и незадоволство од судбината што ги снашла. Она што започна како прекрасна бајка – тројца одамна изгубени браќа кои се среќаваат случајно, се претвори во мрачна приказна за измама и нечовечност.
Ова е приказната што ја раскажува неодамна објавениот филм на Нетфликс „Три идентични странци“, документарен филм во кој двајца од тројцата разделени браќа ги споделуваат своите признанија.
Филмот го режираше британскиот режисер Тим Вордл, а заплетот следи како тројките случајно се нашле во 1980 година и веднаш станале миленици на медиумите. Тројката формираше врска толку брзо што изгледаше како да не биле одгледани од три различни иницирани семејства. Заедно се вселиле во стан во Њујорк, а подоцна отвориле ресторан наречен „Тројке“, кој правел одличен бизнис.
„Гвинеја зајаци во научно истражување“
По првичната младешка еуфорија, тие почнаа да се среќаваат со првите психички проблеми, а Галанд изврши самоубиство во 1995 година, откако се бореше со биполарно растројство.
Истата година, новинарот добитник на Пулицерова награда Лоренс Рајт објави напис во Њујоркер кој фрли светлина врз вознемирувачка психолошка студија. Научното истражување беше спроведено од истакнатиот психолог д-р Питер Нојбауер и неговиот Центар за развој на детето, чија цел беше да одговори на фундаменталното прашање за природата и воспитувањето.
Преку сега веќе непостоечката агенција за посвојување Луиз Вајс, непознат број близнаци и тројки биле сместени во различни домови и тајно набљудувани со години од истражувачи кои вредно ги посетувале домовите на посвоените разделени деца. На родителите им беше кажано дека овие посети се стандардни, со цел да се следи напредокот на посвоените деца.
Келман, Шафран и Галанд беа дел од студијата и секој од нив беше стратешки сместен во средна класа и богати семејства.
„Нè викаа „подметници“, ние сме жртви. Има голема разлика. Не сакам да се однесувам како да сме ужасно повредени луѓе сега кога сме возрасни – имаме семејства, имаме деца – ние сме релативно нормални луѓе. Но, тие не третираа како лабораториски стаорци. Ништо повеќе. А ние сме луѓе“, вели еден од браќата.
Психологот Нојбаер почина во 2008 година и со себе ја понесе тајната на своето истражување. Оставен е како аманет на Универзитетот Јеил каде ќе биде запечатен до 2065 година.
Пристапот до трудовите на Јеил е контролиран од Еврејскиот одбор за семејни и детски служби. Претходната инкарнација на 150-годишната непрофитна организација беше наречена Еврејски одбор на чувари, и таа организација беше една од двете што помогнаа да се основа Центарот за развој на детето Нојбаер во 1947 година.
Портпаролот на Еврејскиот комитет рече дека групата не ја поддржува студијата на Нојбаер и длабоко жали што се случило.
„Ја препознаваме големата храброст на поединците кои учествуваа во филмот и цениме дека овој филм создаде можност за јавен дискурс за студијата. За многу години, Еврејскиот одбор беше, и ќе продолжи да биде посветен да им обезбеди на луѓето вклучени во студијата пристап до нивните досиеја на навремен и транспарентен начин“.
Навистина, Еврејскиот комитет им овозможи на Келман и Шафран пристап до околу 10.000 страници од студијата. Имаше некои интересни наоди – како што е откривањето на амблиопија – но повеќето од страниците беа во голема мера редактирани и ниту една не понуди формални заклучоци.
„Податоците беа собрани, но резултатите никогаш не беа објавени, и доаѓаме до точка каде што сме прилично сигурни дека ништо не е направено со нив“, рече Шафран, адвокат кој живее во Бруклин со својата сопруга и двете деца. .
„И која беше поентата на ова тогаш? Сите овие набљудувања, собирање на сите овие податоци, но без заклучоци“, прашува тој.
Иако нивното учество во документарецот им врати болни спомени, тоа доведе и до опипливи случувања во случајот.
Двајца браќа близнаци и денес работат на својата врска. Во филмот се појавуваат и други близнаци кои доживеале слична судбина поради експериментот. Неверојатната приказна и денес предизвикува многу реакции, особено што стана достапна за поширока група гледачи со емитување на популарниот стриминг сервис Нетфликс.
