На 57-годишна возраст почина Кадира Нукиќ, повеќекратно наградувана најдобра спортистка во Босна и Херцеговина во стрелаштво. Во војната ги изгубила ќерката и сопругот, но во последното интервју за Н1 најмногу го споменувала и опишала својот шестгодишен син Селвир, кој бил убиен од касетна бомба откако тие избегале во Тузла.
Нејзината животна борба започна за време на воената голгота во Сребреница.
„Роден сум во Власеница, Милиќи. Дојдов овде во 93 година. Во 1993 година ја изгубив ногата, ја изгубив ќерка ми, која имаше 6 години. Во 1992 година мојот сопруг исчезна на Бијело Поток, никогаш не беше пронајден, а до ден денес не е пронајден. Ме префрлија во Сребреница, жива ми ја ампутираат ногата, без анестезија, без морфиум, со лименка масло. Тоа беа воени услови, немаше газа да ги преврзе раните“, вели Кадира Нукиќ во последното интервју за N1.
Покрај сета тага и болка што ја доживеа во Сребреница и на пат за Тузла, нешто што не можеше да го очекува ни во најлудите соништа е смртта на нејзиниот син Селвир.
„Крајот на војната, мојот син умира на седмиот роденден. Отидовме да ги посетиме моите родители во Живинце, моите родители живееја горе, а тој ден му беше роденден. Беше фрлена касетна бомба, мојот син го загуби животот на тој седми роденден. Тоа беше трагедија, мислев дека е крај на светот. Дека веќе никој не живее нормално, кога ќе се роди дете, што ќе му прави детето. Не ја гледам иднината, кога ќе се градат куќи, што ќе прават куќите, за мене тоа веќе не е живот. За мене е крај на светот, воопшто не гледам живот“.
Сепак, таа собра сили да продолжи понатаму. Таа најде сила во верата и ја продолжи својата животна борба со Божја помош и добри луѓе.
Ни го опиша своето патување, колку и било тешко, бидејќи имала 25 години кога ја изгубила ногата, но не се откажала, одбила да се затвори во куќата.
Нејзините пријатели од „Лотос“ се простија од неа со пораката: „Драга Кадира Нукиќ е пример за неизмерна сила и храброст на една Босанка да се соочи со животните предизвици и да оди гордо и со крената глава, правејќи добро и зрачи. добро.”
Кадира Нукиќ беше погребана на Градските гробишта Живиница, во вторник, 14.11. Ги остави синот Амер, мајката Бехар, многубројните браќа и сестри и една важна лекција за сите кои ја познаваа, а тоа е дека никогаш не се откажуваме колку и да станува тежок животот.
