Гуми за џвакање, кликање на хемикалии, душкање или тешко дишење. Ако сте меѓу оние на кои овие звуци им се стресни, веројатно страдате од мизофонија, буквално омраза кон звуците.
Мизофонијата е патолошка чувствителност на звуци, на кои болниот не може да влијае со сила на волјата. Типични звуци кои предизвикуваат иритација, одвратност или гнев кај болниот го вклучуваат следново:
џвакање
голтка
чукање јазик
шепоти
пукање на зглобовите
тапкање со прсти
кликање хемиски
душкање и шмркање
отежнато дишење
влечење на ноктот по таблата
палење на моторот
Повеќето од омразените звуци потекнуваат од човечкото тело. Звуците од неживо потекло исто така предизвикуваат иритација, но пореметувањето во овој случај е помало. Интересно е тоа што луѓето кои страдаат од мизофонија не се чувствуваат иритирани ако самите ги испуштаат овие звуци. Истражувањето на Универзитетот во Њукасл, објавено во списанието Current Biology, откри дека пациентите со мизофонија доживуваат мерлива реакција на стрес во присуство на иритирачки звуци, што значи дека нивните заболувања се реални, пренесува Вечерњи лист.
Истражувачите свиреа 20 доброволци со мизофонија и 22 здрави волонтери неутрални звуци како дожд, умерено непријатни звуци како бебешки плач и крајно непријатни звуци како тешко дишење и џвакање на другите луѓе. Кај мизофониката дошло до зголемување на отчукувањата на срцето, зголемено потење и насилна физиолошка активност во деловите од мозокот кои го регулираат вниманието. Овие појави се карактеристични за состојба на стрес и не можат да се лажираат. Кај членовите на контролната група не се забележани такви реакции.
Причина за мизофонија
Научниците претпоставуваат дека причината за мизофонијата е почувствителниот нервен систем поради зголемениот број на нервни врски помеѓу деловите на мозокот кои го регулираат слухот и реакцијата на опасност. Поради вмрежувањето на овие мозочни центри, звуците го активираат природниот „аларм“ на заболените од мизофонија почесто од другите луѓе.
Некои мизофони си помагаат себеси со тоа што физички се оддалечуваат од изворот на звукот. Други се борат со непријатноста слушајќи музика преку слушалки, а трети имитираат иритирачки звуци затоа што чувствуваат дека им се потсмеваат и им ја трошат силата.
Холандските истражувачи веруваат дека решението за жртвите на мизофонија би можело да биде когнитивно-бихејвиорална психотерапија, објави The Journal of Affective Disorders. Тимот предводен од Арјан Шредер третираше 90 мизофонични пациенти во осум групни сесии секоја втора недела и откри дека оваа терапија е ефикасна кај 50 проценти од пациентите.
Техниката на десензибилизација или отепување исто така се покажа како успешна. Њујоршкиот психијатар д-р Брус Хабард од групата за когнитивно здравје ги тера своите пациенти постепено да се изложуваат на иритирачки звуци на YouTube. Претпоставката е дека продолженото слушање ќе предизвика мозокот да се навикне и да се вкочани на стимулот. д-р. Хабард ги советува пациентите да ја практикуваат техниката кога се опуштени и прво да го слушаат звукот со мала јачина. „Клучот е да се оди чекор по чекор. Ако сакате што побрзо да го смените каналот, тоа значи дека сте претерале“, предупредува тој.
