Војната во Украина трае речиси три месеци, а руските сили се уште не се блиску до целите поставени од Владимир Путин.Меѓутоа, по неколку недели интензивно бомбардирање, украинските сили на исток изгубија дел од своите позиции.
Во основа, се појавуваат две боишта. Русите ги засилуваат напорите за окупација на регионите Луганск и Доњецк. Украинците се обидуваат да ги задржат и да ги отсечат. Тоа е тродимензионална воена шаховска табла. И природните граници формирани од една река во источна Украина веќе влијаат на напредокот на двете страни, пишува CNN.
Руските сили окупираа одредена територија. Нивниот напредок, особено на југ, датира од првите денови на инвазијата, која сега се обидуваат да ја консолидираат. Во епицентарот на конфликтот – во индустриската зона на регионот Луганск – Русите прибегнаа кон генерално бомбардирање.
Како што рече еден украински функционер: „Русите не менуваат тактики, уништуваат градови и дури потоа влегуваат во изгорената земја“.
Руските копнени сили моментално заземаат многу мала територија, додека анегдотските извештаи зборуваат за лоша дисциплина и морал во некои единици.
Според американските власти, Русија сè уште има нешто помалку од 100 тактички групи со баталјони во Украина, и уште 20 веднаш зад границата. Секоја група има околу 1.000 војници, но американските власти проценуваат дека многумина се ослабени по повеќе од два месеци конфликт.
Луганск и Доњецк
Во Луганск и Доњецк, целите на руската „специјална воена операција“, ниту еден град се уште не е под руска контрола освен Мариупол. Тоа би можело да се промени по неколкунеделното немилосрдно гранатирање на индустрискиот појас Луганск, голем број градови како Северен Доњецк и Рубижне. Украинскиот отпор во градот Рубижне се чини дека е скршен. Остана само пејзаж од урнатини, без вода, струја и луѓе.
Окупаторите, главно чеченски борци и милицијата на самопрогласената Луганска народна република, доаѓаат во пустош. Но, загубата на градот Рубижне го направи ранлив соседниот Северен Доњецк, кој пред инвазијата беше град со 100.000 жители и каде уште 15.000 се кријат во подрумите. И ако украинскиот отпор повеќе не е одржлив, ќе бидат потребни нови линии на одбрана за да се спречи рускиот напредок на запад.
Но, руската офанзива од север беше многу помалку успешна. Овде тече кривулестиот Сиверски Донец. Реката извира во Русија и се влева во Украина, формирајќи мочуришта, поплави и мртви задни води, сечејќи низ карпи со креда. Со други зборови, ноќна мора за воен напад.
Русите се обидоа, но очигледно не успеаја да преминат неколку понтони преку реката во обид да ги опколат украинските војници. Сателитските снимки анализирани од Си-Ен-Ен покажуваат дека најмалку три моста беа уништени оваа недела, а Русите претрпеа големи загуби.
река
Позападно се чини дека Русите ја поминале реката, но рано е да се каже дали тоа е во одржлив и доволен број. Во последниот месец откако го окупираа Изум, тие постигнаа само ограничен напредок и покрај протеганите украински линии. И нивната стратешка цел – Славјанск – има длабока одбрана.
За да се одржи офанзивата во оваа област, на руската армија и требаат залихи, а тие мора да дојдат од другата страна на границата. Линијата за снабдување води од Белгород до украинскиот железнички јазол Купјанскаја и понатаму на југ.
Украинските сили изгледаат решени да ја пробијат оваа инка и постигнаа напредок во враќањето на територијата северно и источно од Харков. Пред сè, го намали рускиот оган врз самиот град. А на некои места украинските единици сега се блиску до руската граница и имаат руски линии за снабдување во артилериски дострел.
Видеото лоцирано од CNN покажа дека неколку современи руски тенкови Т90М биле уништени додека украинските единици напредувале на исток кон Сиверски Доњецк. Украинците сега го контролираат градот Стари Салтив.
Повторно, реката е природна пречка и во оваа област може да го попречи понатамошниот напредок на Украина. Но, украинската контраофанзива веќе ги натера Русите да повлечат некои единици за да го заштитат своето западно крило и да задржат дури 20 баталјони во Белгород.
Според Мик Рајан, поранешен генерал-мајор на САД, Украинците „ги задавале главоболки на руските команданти додека полека ја трошеле својата борбена моќ на исток“. Но, Рајан не очекува поамбициозни украински офанзиви, кои би ги исцрпиле и онака затегнатите ресурси. Украинците најверојатно ќе продолжат да „гризат“ континуирано за да си ја вратат територијата, наместо општа офанзива на сите фронтови.
Помалку динамична слика на југ
Сликата е помалку динамична на југ, каде што линиите на фронтот се малку поместени. Русите сè уште контролираат значајно земјоделско земјиште во регионите Керсон и Запорожје, но нивните напори да се движат понатаму на север беа спорадични. Во Керсон, на пример, јавните немири згаснаа, делумно поради тоа што наводно си заминале 45 отсто од населението во регионот.
Русите продолжуваат да напаѓаат со крстосувачки ракети врз Одеса и другите крајбрежни региони, со мала цел освен тероризирање на цивилното население. Секој обид за напад на градот од копно или море изгледа многу неверојатно, особено по потонувањето на рускиот ракетен крстосувач Москва.
Американските разузнавачи ја отфрлаат секоја непосредна можност руските сили да се обидат да го окупираат целиот украински брег. Тоа веројатно би барало целосна мобилизација во Русија, чекор што Путин досега не го наредил.
Наместо тоа, се чини дека Русите имаат намера да ја зајакнат својата контрола над копнениот коридор што минува од границата до Крим и да се обидат да го „интегрираат“ Керсон во „рускиот свет“ со воведување руски пасоши, перална и куклена администрација.
Но, нивните полномошници владеат со области во тешки услови, со сериозно нарушено здравје и комунални услуги. И има многу докази дека руските единици го третираат регионот како продавница за слатки, крадејќи сè, од трактори до музејски експонати. Засега нема сериозни напори за управување со овие области.
Малкумина очекуваат повлекување на која било страна во наредните месеци. Војна на трошење се чини поверојатна опција бидејќи оружјето испорачано од САД и нивните сојузници постигнува рамнотежа на бојното поле. Првите американски хаубици сега се на фронтот. Директорот на американското национално разузнавање Аврил Хејнс оваа недела изјави дека и Русија и Украина веруваат дека можат да продолжат да напредуваат воено, така што нема простор за преговори на краток рок.
Војна за трошење
„Неизвесноста на битката, која еволуира во војна на трошење, во комбинација со конфронтацијата на Путин со неусогласеноста меѓу неговите амбиции и сегашните конвенционални воени способности на Русија, веројатно значи дека би можеле да видиме непредвидлива и потенцијално ескалирачка траекторија во следните неколку месеци. “, рече Хејнс.
Можеби најголемиот ризик за Украина е дека војната како оваа, со денешните борбени линии, би била тешка, но одржлива за Русија. Сепак, тоа тешко би ја погодило украинската економија, која веќе се очекува да се намали за 45 отсто оваа година, според проценката на Светска банка. Путин тогаш би можел да ја чека можноста уште еднаш да тргне во офанзива против земјата за која верува дека нема право да постои.
Постои дополнителен ризик, иако сè уште не е очигледен, дека чувството на итност на Запад да ја поддржи Украина со пари и оружје може да ослабне доколку конфликтот почне да стагнира. Запомнете ја Сирија.
Но, текот на руската инвазија на Украина веќе им пркоси на повеќето очекувања. Се ближи времето кога критичните одлуки или грешките на која било страна би можеле да влијаат на исходот.
Според зборовите на кинескиот стратег Сун Цу: „Можноста да се заштитиме од пораз лежи во наши раце, но можноста да го победиме непријателот ни ја дава самиот непријател“.
