Наставничката по историја која беше ранета во ланскиот масакр во училиштето „Владислав Рибникар“ во Врачар, денеска сведочеше во предметот против родителите на момчето убиец, Коста Кецмановиќ. Во Вишиот суд во Берлград Татјана Стевановиќ на денешното рочиште раскажа како за многумина изгледал кобниот 3 мај, пишува Мондо.
Taa рече дека 3 мај почнал како и секој друг ден, дека голем дел од децата дошле на училиште на фотографирање, „дури и оние кои одамна не доаѓале“. Татјана почнувала со својот час по историја кога слушнала звук на пукање во училиште.
– Мислев дека непослушните осмоодделенци фрлаат петарди. Втората мисла ми беше дека Драган (убиениот чувар) е тука, дека ќе го реши проблемот. Тој звук продолжи да се слуша. Беше морничаво. Во еден момент сите бевме замрзнати, како хипнотизирани. Ништо не се слушна, а потоа одекна вресок во ходникот – рече таа.
Токму кога помислила дека звукот што го слушнала можеби и не се петарди, вратата наеднаш се отворила. Немала време ниту да се сврти, била погодена во стомакот и паднала.
– Слушнав пукање во училницата, но бев на подот. Се онесвестив. Кога се разбудив, рацете ми беа крвави. До мене лежеше едно момче, беше бледо, неподвижно. Едно дете дојде кај мене да се сокрие, го прегрнав. Настана тишина, а потоа дојде наставникот по географија, праша што се случило, а едното дете одговори дека пукал Коста К. – изјави Татјана.
Таа истакна дека не можела да разбере дека сето тоа е возможно. Ѝ се чинело дека сè траело многу долго, а подоцна слушнала дека во прашање биле само две минути. Полицијата пристигнала во училницата, го почувствувале нејзиниот пулс. Тогаш, како што рече, сфатила дека не е добро, пренесе „Телеграф“.
Како што опишала, еден куршум ја погодил во стомакот од левата страна, пропуштил само еден милиметар да ја погоди стомачната артерија.
– Левата нога не ми работеше, нервот беше оштетен. Лекарите го извадиле куршумот, но не знаеле дали веднаш да го оперираат колкот. Сега е добро, но рекоа дека колкот побрзо ќе се влоши. Имав прострелни рани на двете раце. Имам плочка во десната подлактица, лекарите рекоа дека коската е како каша. Нервите во левата рака ми се скинати, не ја чувствувам раката – изјави Стевановиќ.
Наставничката по историја рекла дека поминала осум месеци во болница, а шест месеци била неподвижна. Таа истакна и дека поради оштетување на нервите не може да ја почувствува левата нога под коленото.
– Имаше пет проценти шанси нервот да се врати во функција. Имав среќа што тоа успеа благодарение на терапијата, семејството и мојата желба да закрепнам. Месец-два не можев да ги движам рацете – додаде таа.
Стевановиќ изјави дека на почетокот не чувствувала страв бидејќи не разбрала што се случило. Кога била погодена, изгубила воздух и паднала, била во шок, не можела да разбере што се случило. Стравот се развил подоцна.
– Во болницата не сакаа да ми кажат се’. Знаев дека Драган е убиен, а потоа полека ми ги кажуваа имињата на децата едно по едно. Морав да направам уште една операција. Тогаш почувствував страв. Сè може да се смени преку ноќ – изјави наставничката по историја.
Taa има лузни на рацете, по градите и стомакот. Чекори несигурно бидејќи не ја чувствува левата нога.
– Секој ден чувствувам страв. Се повлекувам ако има огномет, во ненадејни ситуации, кога гледам оружје на филм. Се вознемирувам – додаде таа.
Истакнала и дека Коста К. бил примерно дете и добар ученик и дека немала потреба да им се јавува на родителите, кои не ги ни познавала.
Правниот застапник на брачната двојка Кецмановиќ, Марина Ивеља, предложи прекинување на граѓанската постапка затоа што меѓу другото, Кецмановиќ се тужени за запуштање и запоставување на дете кое довело до смртен исход.
Адвокатот на оштетената посочи дека граѓанско-правната одговорност е многу поширока од кривично-правната одговорност и се спротивстави на предлогот на Ивеља. Судот го одби предлогот за запирање на постапката.
