Проф.д-р Томислав Јовановиќ за порталот N1 истакнува дека водата е најважната состојка на нашето тело.
„Животот започнува во вода, завршува во вода. Количината на вода во телото е еднаква на процентот на вода на површината на земјата. За средна возраст тоа е околу 60 проценти“, вели тој.
Д-р Јовановиќ нагласува дека водата е неопходна заради „активирање на функцијата на животот“.
„Ниту една функција во телото не може да се изврши без присуство на вода. Водата е како кохезивен фактор. Фактор на интегритет и нормални функции. За сите облици на транспорт, за одржување на телесната температура, за функцијата на бубрезите, мозокот, срцето и сите витални органи“, посочува тој.
Одржувањето на константна количина на вода е главната причина за внесување. Водата се внесува на два начина.
„Најмногу преку храна и вода за пиење. Количеството на вода што се внесува со нејзиното пиење се одредува според механизмот на жед и чинот на пиење, врз основа на претходното губење на вода. Постои деликатна рамнотежа помеѓу овие сложени нервни механизми“, вели д-р Јовановиќ.
Тој додава дека доколку загубата на вода од организмот е поголема од внесувањето преку храната, водата мора да се надомести со нејзино пиење.
Доколку не внесуваме доволно вода во организмот, д-р Јовановиќ вели дека се јавуваат низа нарушувања кои не можат да се надоместат со водата која се создава при метаболичките активности и се нарекува ендогена вода во волумен од околу 700мл. Загубата на вода помеѓу 7 и 10 проценти може да биде фатална, додава тој.
Од друга страна, докторот инсистира дека е можно да се претера со внесот на вода.
„Внесувањето на вода значително над чувството на жед доведува прво до гастроинтестинални проблеми, а потоа и до силна бубрежна стимулација за забрзана елиминација на вишокот преку урината. Ако механизмите за елиминација не успеат да го исфрлат вишокот вода додека продолжуваат да го внесуваат, ножот ќе заврши фатално“, предупредува тој.
Недоволната количина на вода за пиење е проблем на современото човештво. За жал, значителен дел од жителите на Земјата се принудени да користат вода која е целосно неисправна, што доведува до сериозни последици.
Исто така, има се помалку вода од чешма која ги надминува карактеристиките на техничката вода. Поради овие причини, и низа други практични што го следат современото човештво, ние сме ориентирани кон употреба на флаширана вода.
„Во развиените земји количината на вода што ја пие секој жител е меѓу 200 и 300 литри годишно. Нашиот просек е значително помал, околу 70 литри. Постојат голем број на изговори и, за жал, други бизарни причини. Засега поради недоволна и точна информација, цени, обем на амбалажа и често неосновани рекламни пораки“, вели тој.
Зборувајќи за тоа на што да внимаваме при изборот на флаширана вода, д-р Јовановиќ посочува дека тоа пред се треба да биде вода што веќе сме ја користеле и која брзо ја гаси жедта.
„Вода која не е технолошки претходно обработена или во која не се додадени никакви состојки. Тоа значи дека треба да биде природно. Обрнете особено внимание на материјалот од кој е направено шишето, со јасно напишани информации за неговата намена, минералниот состав, pH вредноста, времето на полнење на шишето и начинот на чување и складирање. Јасно е дека предноста е стаклената амбалажа, со чиста ограда на удобност и помала достапност за продажба на оние со помал волумен, како и тоа што не обрнуваме внимание, дека се користат во неколку наврати по посебни миење“, наведува тој.
Како и во други случаи, водата чиј извор и станици за полнење се поблиску до крајниот корисник е секогаш во предност.
„Едноставно, секој од нас на пазарот може да избере вода која органолептички најмногу му одговара, на соодветна температура и секако со можност особено да придонесе за зачувување на здравјето со својот специфичен минерален состав“, заклучува др. Томислав Јовановиќ.
