Извиците на среќа од детските гласови одекнуваат низ забавниот парк во Кабул додека се вртат на вртелешка, удираат автомобили или возат мал ролеркостер. Сето тоа под будното око на татковците затоа што на мајките неодамна им е забрането да споделуваат радост и да градат спомени со своите деца доколку се во јавен парк.Според новото правило воведено од талибанците во авганистанската престолнина Кабул, на жените им е забрането да влегуваат во паркови. И додека татковците и децата уживаат во возењето и машините на парковите, мајките можат да седат во ресторанот спроти паркот.
Неодамна на жените им беше забрането да одат во базени и спортски сали во Кабул, а сите овие нови правила се очекува да бидат воведени на национално ниво.
И додека талибанците продолжуваат да ги ограничуваат правата на жените во земјата, авганистанските жени и девојки стравуваат што може да следи понатаму. „Секој ден, како девојки во Авганистан, се будиме со нови ограничувања. Како само да седиме и да чекаме ново правило. Среќен сум што имав можност да завршам средно училиште пред да дојдат талибанците на власт. Но, сега се плашам дека ги затворија сите универзитети за жени, а со тоа ми пропаѓаат сите соништа“, изјавила за Би-Би-Си девојката чиј идентитет е заштитен.
Неодамна полагаше приемен испит на факултет и беше разочарана што на жените им беше ново забранета насоката на која сакаше да се запише, новинарството.
„Не можам да ви кажам колку е тешко. Понекогаш ми доаѓа да врескам на цел глас. Се чувствувам безнадежно“, рече таа.„Други земји го истражуваат Марс, ние се бориме за основите“
И додека правата на жените во Авганистан се намалуваат, некои се обидуваат да најдат начин да се справат со сето тоа. Активистката Лајла Басим е ко-основач на Женската библиотека. Имаат илјадници книги на различни јазици и на различни теми.
„Со ова сакаме да им дадеме до знаење на талибанците дека авганистанските жени нема да молчат, а нашата цел е да го популаризираме читањето меѓу жените, особено девојчињата на кои им е забрането образование“, рече таа. Таа е решена да се спротивстави на владеењето на мажите и од минатата година учествуваше на неколку протести.
„Ние не се плашиме од смрт или од фактот дека талибанците им се закануваат на нашите семејства. Но, ние сме преплашени да не бидеме исфрлени од општеството. Ме вознемирува кога ќе помислам на сите слободи што ги изгубивме. Луѓето во другите земји го истражуваат Марс, а ние се уште се бориме за основните права“, истакна таа.Пред неколку недели, активистката за правата на жените Зарифа Јагуби и уште три жени беа затворени. И покрај бројните апели на ОН и други светски организации, нема одговор за нивното ослободување. Минатата недела 12 лица, меѓу кои три жени, беа камшикувани на фудбалскиот стадион пред илјадници гледачи.
Со секој потег, талибанската влада почнува се повеќе да наликува на режимот од деведесеттите. „Сегашната политика на талибанците е иста како и пред 20 години. Се обидуваме да им објасниме дека тоа не е прифатливо во 21 век“, вели Басим.
„Светот ни го сврте грбот“
Недалеку од новата женска библиотека се наоѓа Канцеларијата за морална полиција на Талибанците, како и Министерството за порок и доблест, друго место каде на жените им е забрането.
„Поставивме кутија на самиот влез во зградата, за жените да ги стават своите приговори. Нашиот министер излегува да се среќава со жените затоа што ги почитува“, рече портпаролот на министерството, Мохамад Акиф Мухаџер, кој ја брани одлуката за забрана на жените во парковите, истакнувајќи дека шеријатскиот закон не се почитува:
„15 месеци нашите сестри можат да одат и да уживаат во парковите. Им наложивме да ја почитуваат практиката на носење хиџаб, но некои не. Воведовме и денови во кои мажите одат во парк и денови во кои одат жените, но тоа не се почитуваше“, рече тој.
На прашањето зошто апсат и се справуваат со луѓе кои го креваат својот глас и протестираат за правата на жените, Мухаџер рече: „Во која било земја, бунтот против владините наредби е казнив и основа за апсење. Во некои земји дури и ги убиваат. Ние не го направивме тоа. Меѓутоа, ако некој се побуни против националниот интерес, ќе биде замолчен“.
Се чини дека се влошува односот на талибанците кон жените, како и кон секој кој е критичен кон нивниот режим. Поради ова, пропаѓа и поумерената слика што сакаа да ја прикажат пред една година кога ја презедоа власта.
„Еден ден можат да ни кажат дека жените повеќе не смеат да излегуваат од дома. Во Авганистан се е можно“, вели еден студент.
Жените се разочарани и од реакцијата на меѓународната заедница. „Светот ни го сврте грбот. Моќните луѓе ширум светот ги поддржуваат Иранките, но не и Авганистанките. Она што ни се случува не се ни на насловните страници на весниците. Се чувствуваме целосно скршени и заборавени“, заклучи Лајла Басим.
