Писателот, новинар и активист Рефик Хоџиќ во својот коментар наведува дека од самиот почеток било јасно дека уништувањето на Газа иницирано од Израел „било геноцидно по својата намера, метод и резултати“. Тој посочува дека човештвото не е во состојба да ја запре „израелската геноцидна кампања“ и дека затоа е важна солидарноста меѓу жртвите на геноцидот, вклучително и жртвите на геноцидот во Босна и Херцеговина, имајќи предвид дека има многу паралели меѓу она што се случи во тој земја и што се случува во Тој гази.
Хоџиќ пишува за Middle East Eye дека „клучните елементи на геноцидот биле очигледни“ само неколку недели по почетокот на деструктивната кампања на Израел, иако повеќето експерти за меѓународно право во тоа време сè уште се двоумеле дали да ги квалификуваат дејствијата на Израел на кој било начин надвор од правото на самоодбрана.
Сепак, тој истакнува дека денес повеќето од нив не се сомневаат за што се работи. Имено, Јужна Африка и многу други земји го презентираа случајот пред Меѓународниот суд на правдата дека злосторствата на Израел навистина претставуваат геноцид, додека највисоките израелски функционери се соочуваат со можно гонење пред Меѓународниот кривичен суд.
„Моите сопствени проценки за ситуацијата се засноваа не само на повеќе од 25-годишно искуство работејќи во различни контексти каде што беше претрпено геноцидно насилство, туку, што е најважно, на судбината на мојот народ. Како Босанци, исто така, страдавме и ја преживеавме кампањата што сакаше да не истреби од територијата што другите ја присвоија“, пишува Хоџиќ.
Тој посочува дека контекстите во кои се извршени овие кривични дела се различни и дека овие конфликти имаат различни историски и основни причини, но дека сепак имаат многу заедничко, особено кога станува збор за елементите на извршените злосторства.
„Од самиот почеток, истите аргументи кои беа употребени за да се оправда нанесувањето насилство врз Бошњаците беа употребени и против Палестинците во Газа. Палестинците престанаа да бидат луѓе; децата престанаа да бидат деца; сите станаа „Хамас“, наведува тој.
Масовни гробници
„Во најмала рака, на Палестинците се гледаше како на безбедносна закана што треба да се отстрани. Во најлош случај – како што јасно артикулираа луѓе како израелскиот премиер и министер за одбрана – тие беа Амалек, човечки животни за кои нема да има милост. Додека светот гледаше, илјадници и илјадници цивили беа неселективно убиени и осакатени од високотехнолошки, прецизни оружја, главно обезбедени од Соединетите држави и други западни земји. Цели градски блокови беа бомбардирани до прашина со луѓе сè уште внатре; под урнатините на болниците беа откопани масовни гробници; бебињата умреа од глад под безмилосната опсада“, пишува Хоџиќ.
„Сликите на десетици палестински мажи, кои беа принудени да се соблекуваат и да клечат пред пиштол со наведнати глави, ги вратија сеќавањата на концентрационите логори Омарска и Кератерм, каде што мажите од мојот роден град Приедор беа одведени на мачење и убиени за време на „Испитување“ откако силите на босанските Срби ги обвинија дека се „џихадисти, терористи, муџахедини“, додава тој.
Тој потоа ги опишува видеата кои се појавија на социјалните мрежи на кои се прикажани израелски војници кои слават злосторства во палестинските домови што треба да ги урнат, а израелските лидери го оправдуваат масакрот во Газа со тврдењето дека нема невини и дека Палестинците гласале за Хамас за власт, па тоа е зошто сите се терористи.
„Ние Босанците добро го знаеме овој јазик“, истакнува Хоџиќ.
„Од тие рани денови, паралелите меѓу босанскиот геноцид и Газа се заострија и станаа поочигледни. Тероризирање на цивилите во потчинување; создавање на „безбедни зони“ кои подоцна стануваат места за убивање; напади врз болници, училишта и хуманитарни конвои – сето тоа го видовме во текот на 1990-тите“, додава тој.
Тој наведува дека во Сребреница српските лидери го оправдале геноцидот со одмазда за нападите на армијата на БиХ од енклавата и дека таквата реторика и негирање на геноцидот продолжува до ден-денес.
„Радован Караџиќ, лидерот на босанските Срби осуден за геноцид и икона на исламофобната екстремна десница на Запад, никогаш не пропушти можност да го прикаже својот геноциден потфат како еден вид света војна, бранејќи ја западната цивилизација од „исламистичките орди“, модерната повторување на Турците Османлии. Но, цитатот за „војна која има за цел, навистина, навистина, да ја спаси западната цивилизација… [од] империјата на злото“ не му припаѓа на Караџиќ, туку на Исак Херцог, претседателот на Израел. Алармантно, оваа порака денес има значајна и моќна публика на Запад, за што сведочи и начинот на кој се постапуваат протестите против израелските злосторства, од улиците на германските градови до кампусите на американските универзитети“, пишува Хоџиќ .
Утврдувајќи дека се случил геноцид во Сребреница, судиите на Меѓународниот кривичен трибунал за поранешна Југославија (МКТЈ) одлучија дека „силите на босанските Срби биле свесни, кога се впуштиле во овој геноциден потфат, дека штетата што ја нанеле ќе продолжи да ги мачи босанските муслимани .
Хоџиќ наведува дека израелските политички лидери и голем дел од јавноста што ги поддржува нивните акции во Газа, дури и не се обидуваат да ја прикријат истата намера да се осигураат дека штетата што ја претрпеле Палестинците во Газа е таква што тие не можат да се повратат од тоа во догледно време. иднина, ако некогаш.
Тој додава дека нивото на уништување и траума нанесено на сите жители на Газа сведочи за тоа, и го цитира насловот на извештајот на Карнеги донацијата: „Може да нема ден потоа во Газа“.
„Ниту еден геноцид не е извршен без крајната цел за трајно отстранување на група од одредена област во сите нејзини облици – политички, економски, културни и, во крајна линија, физички и биолошки. Караџиќ во БиХ не успеа во својот потфат, барем не целосно. Во Сребреница сè уште се раѓаат деца од босански муслимани (бошњаци). Меморијалниот центар во Сребреница, кој ги чува нивните сеќавања и вистината за геноцидот во Сребреница, ги комеморира жртвите на геноцидот. Но, босанското муслиманско население во областа е само мал дел од она што беше пред геноцидот. Времето ќе покаже дали тој некогаш ќе се опорави или ќе преовлада отровното наследство на Караџиќ“, вели тој.
Гледајќи ја суштината на она што го разликува геноцидот од другите злосторства, судиите на МКТЈ рекоа дека „оние кои дизајнираат и спроведуваат геноцид се обидуваат да го лишат човештвото од многукратното богатство обезбедено од неговите националности, раси, етникуми и религии“. Ова е злосторство против целото човештво, а неговата штета ја чувствува не само групата која е цел на уништување, туку и целото човештво“.
„Беа потребни речиси 30 години за ова човештво да ги признае жртвите на геноцидот во Сребреница во резолуцијата на ОН усвоена во мај. Додека го пишувам ова, истото човештво не може да ја запре геноцидната кампања на Израел – а камоли да ги признае палестинските жртви, да се справи со штетата што им е нанесена и да ги изведе сторителите пред лицето на правдата“, вели Хоџиќ.
„Тоа ја прави солидарноста меѓу жртвите уште поважна. Ако ништо друго не можеме да направиме, Босанците и сите жртви на геноцидот насекаде, по сето она што го претрпевме, мора да се изјаснат за жртвите во Палестина. Ние сме хуманоста за која зборуваа судиите на МКТЈ“, додава тој.
