Почина Душан Петрач, угледен научник во американската вселенска агенција Наса, почесен член на Инженерската академија на Словенија. Претседателот на партијата Јанез Јанша во неделата ја информираше јавноста за смртта на долгогодишен член на СДС.
Петрач беше светски познат физичар и воедно првиот кандидат со словенечко потекло за лет во вселената.
Од 1973 година, тој директно учествува во експерименти во бестежинска лабораторија, во експерименти со ракети, вселенски такси и вештачки сателити.
Тој беше меѓународно признат експерт во областа на вселенската технологија, автор на многу научни публикации и активен учесник на многу научни симпозиуми. Бил консултант на Универзитетот Стенфорд, берлинскиот Freie Universitat, Универзитетот во Цукуба во Јапонија и американската компанија Локхид Мартин.
Неговите најсложени задачи беа развојот и изградбата на првиот инфрацрвен астрономски сателит (IRAS), кој се одликуваше со многу револуционерни откритија. Петрач придонесе за решение за контролирање на инфрацрвената фокусна рамнина со 64 детектори во четири инфрацрвени бранови појаси. Тој воведе метод за мерење на масата на супер-течниот хелиум во бестежинска состојба.
Роден е на 28 јануари 1932 година во Кропа како шесто дете во работничко семејство. Основно училиште учел во Кропа, Св. Видете, неколку месеци и партизанската школа. Како средношколец во Крањ, дипломирал во 1951 година, а потоа студирал физика и математика на Универзитетот во Љубљана. Во 1956 година дипломирал физика, а потоа од 1957 до 1963 година работи како професор во гимназијата во Крањ.
Случајна средба му го отвори патот да студира во Лос Анџелес
Случајната средба со идниот претседател на Универзитетот во Калифорнија, Дејвид Саксон, за време на посетата на поранешниот нацистички концентрационен логор Дахау, му отвори можност да продолжи со постдипломски студии во Лос Анџелес, каде што докторира по физика во 1971 година. Дисертацијата се занимаваше со појави во суперфлуидниот хелиум.
Се вработил во Лабораторијата за млазен погон во Пасадена, Калифорнија, а во 1977 година станал виш научен советник во НАСА. Тој беше вработен во споменатата лабораторија до неговото пензионирање во 2012 година. НАСА му ја додели титулата соларен амбасадор.
Тој го доби медалот Курт Менделсон за неговиот придонес во воведувањето на криогениката во вселената, а меѓу другото го доби и медалот на НАСА за вонредни услуги. Во Словенија ја доби титулата почесен сенатор на Универзитетот во Марибор, а беше почесен граѓанин на Лос Анџелес и Крањ. Бил и почесен член на Инженерската академија на Словенија.
Секогаш нагласуваше дека Словенија останала негова татковина. Заминал во САД со сопругата Ирена, но често се враќал во Словенија и секогаш нагласувал дека татковината не го заборавила. Опширно соработувал со Словенечката научна фондација и со здружението ВТИС (Словенци образовани во странство).
