Светската јавност дури неодамна сфати дека под земјината кора има огромен океан кој содржи повеќе вода од целата вода на површината на земјата.
Во 2014 година, научниците открија дека водата се складира во карпестата обвивка во состојба слична на сунѓер, која не е ниту течна, цврста или гасовита, туку во четврта состојба, известува списанието Indy100.com.
Научниот труд со наслов „Топење на дехидрација на врвот на долната мантија“ објавен во 2014 година беше првиот што ги презентираше наодите од студијата.
„[Минералот] рингвудит е како сунѓер што апсорбира вода, има нешто многу посебно во кристалната структура на рингвудитот што му овозможува да привлече водород и да ја зароби водата“, рече геофизичарот Стив Јакобсен.
„Овој минерал може да содржи многу вода длабоко во мантија“, додаде Јакобсен, кој беше дел од тимот зад откритието.
„Мислам дека конечно гледаме докази за воден циклус на целата Земја, што може да помогне да се објасни огромната количина на течна вода на површината на нашата планета. Научниците со децении ја бараа оваа исчезната длабока вода“, заклучи тој.
Научниците дошле до ова откритие додека ги проучувале земјотресите и откриле дека сеизмометрите собираат ударни бранови под површината на Земјата.
Од ова тие можеа да утврдат дека водата се чува во карпа позната како рингвудит.
Доколку карпата содржи само 1 процент вода, тоа би значело дека има три пати повеќе вода под површината на Земјата отколку во океаните на површината.
Некои научници тврдат дека водата на Земјата веројатно потекнува од астероиди или комети. Ова е моментално најраспространетата теорија. Тоа сугерира дека исконската внатрешност на Сончевиот систем била премногу несоодветна за вода во која било форма. Интензивната ултравиолетова светлина од младото сонце би ги разбила молекулите на водата, отстранувајќи го водородот. Ова ги наведе научниците да веруваат дека мразот на Земјата се формирал подалеку во Сончевиот систем и дека телата што го носат (кометите или астероидите) подоцна се урнале во многу постудената Земја, давајќи ѝ на планетата многу понежни хемиски соединенија.
Ова откритие ја потврдува оваа теорија, бидејќи доказите сугерираат дека океаните постепено се издигнувале од внатрешноста на раната Земја. Уште повеќе, откритието покажува дека молекулите на водата се заглавуваат во минералите на карпите на обвивката длабоко под површината на Земјата, а потоа постепено течат назад поради тектониката на плочите.
Рунгвудит се наоѓа во обвивката на нашата планета и е слој од врела карпа помеѓу површината на земјата и нејзиното јадро. Тоа значи дека новооткриениот „океан“ не е огромен резервоар со течна вода. Наместо тоа, водата е содржана (заробена) во молекуларната структура на минералите кои се наоѓаат во карпата на земјината обвивка.
