Претставник е на екстремно загрозен вид, кој кај нас исчезнал пред 400 години.
Борис Арко од Постојна бил прилично изненаден кога на вратилото видел голема птица со голем клун и пердув околу вратот.
Леташе до мојата полица, па остана таму половина час“, ни рече. Тоа се случува само еднаш во животот, е еден од коментарите на Фејсбук. Борис рече дека тоа му се случило два пати. „Сите разговараа малку, па тој одлета и се врати по некое време. Не знам зошто, бидејќи не му понудив ништо“. На прашањето дали веднаш ја препознал птицата, Борис одговорил дека не ја препознал, па ја искористил апликацијата за препознавање птица, а таа веднаш му кажала дека се работи за клукајдрвец.
Екстремно загрозен вид, кој кај нас исчезнал пред 400 години
Клавжар или гривата ибис е голема птица преселница која живее во пустински, полупустински и карпести живеалишта, често, но не секогаш, во близина на проточна вода, според словенечката Википедија.
Се смета за високо загрозен вид и е заштитен кај нас. Големиот, мазен црн сканк има вага од 120 до 135 сантиметри и тежи од 1 до 1,5 килограми. Се гнезди во колонии на карпи во карпестите предели на југоисточна Анадолија, во пустините на Блискиот Исток и Африка. Порано беше многу пораспространет на Блискиот Исток, Северна Африка, па дури и на териториите до Алпите, иако кај нас изумре пред 400 години, според Википедија. Видот некогаш бил високо ценет од фараоните во древниот Египет.
Во летото 2004 година, тие ја процениле популацијата на клавжари во дивината на приближно 420, а во заробеништво во тоа време имало приближно 1.500 од нив. Трајно е населен во Мароко, Турција и Сирија. Се обидуваат повторно да го населат во Австрија, затоа во последно време се почесто го гледаме овде, ни изјави Ален Плој од ДОППС. Повеќето од нив се птици кои застануваат овде на нивниот миграциски пат, но засега не се гнездат овде. За жал, посетите и средбите на Клавжар со луѓето не завршуваат секогаш среќно, како што исто така објавивме. Срагот не се плаши од луѓето, затоа е лесен плен. Бидејќи е заштитена, неговото фаќање е забрането и казниво. Сите тастатури се опремени и со предаватели, така што натуралистите можат лесно да ги следат нивните движења.
Тие претпоставуваат дека во средниот век клавжарот бил вообичаена птица на Карстот, во Истра и Далмација и дека таму многупати бил прикажан. Неговата сличност може да се најде на фреска во храстовељската црква Св. Троица, во подружницата во Градишче при Дивача, во грбот на коперското благородничко семејство Елио во на порталот на градот Луковец во општина Лог – Драгомер. Во почетокот на 19 век, Жига Зоис во своите орнитолошки белешки му дал словенечко име.
