Дваесет и петгодишен млад човек од околината на Приједор отишол на лекар поради болки во стомакот, а со операцијата што ја направил тимот хирурзи на болницата „Д-р Младен Стојановиќ“, една од најнепристапните, најтешките и најкомплицираните тумори во историјата на институцијата беше успешно отстранет.
Хирургот Станко Баќо и рекол на Срна дека при првиот преглед не можел да си верува ни на рацете што чувствува кај толку млад човек со тумор со големина на кошарка и дека кога ги добил наодите од КТ се надевал дека радиологот беше погрешно.
„Кога го допрев, бев во шок. Јасно ми беше дека е нешто многу лошо. И тогаш мојата колешка Горана Анѓиќ толку добро го опиша тој КТ скен што подоцна на операцијата видовме дека нејзиниот наод е толку веродостоен како да била со нас во собата. Никогаш не сум видел, ниту оперирал нешто потешко или погрдо, а веројатно ниту некој во нашата институција“, вели Баќо Срни.
Тој додаде дека успеал да пронајде дваесетина слични на интернет и во стручната литература на светско ниво.
Бачо изјави дека сложеноста на овој случај се одразува во тоа што потеклото на туморот е дуоденумот, а делумно е зафатен и панкреасот, дека има крвни садови кои ги васкуларизираат сите тенко и половина од дебелото црево, аортата. и долната шуплива вена, дека основата на израстокот била на завршниот дел од дуоденумот, широка и дека има стомачни киселини, жолчни соли и панкреасни киселини и ензими, чие отворање е поврзано со катастрофални последици.
„И порано имавме големи тумори кои обично се топчести и не се прикачени на други структури, па обично многу полесно се отстрануваат. А овој не беше на едно стебло, но успеавме да го извадиме едно парче, да не се отвори никаде, да не се истури ништо и да не повредиме“, вели Баќо, откако минатата недела ја изврши оваа сложена операција.
Тој проценува дека туморот можел да расте најмалку седум до десет години. Тежел три килограми и бил околу 23 x 18 x 15 сантиметри, нодуларен од сите страни, со испакнатини и проширувања, некротични делови и голем број патолошки крвни садови, а вршел притисок врз сите околни ткива, органи и аортата.
„Прво, треба да го ослободите туморот од сите страни, а потоа да се приближите надолу каде што ја имате таа широка основа, споена со површина од приближно десет на 15 сантиметри, а потоа да одите под туморот, каде потоа продолжувате до раздвојување буквално милиметар по милиметар. Во еден момент работев чучнувајќи“, објаснува Баќо.
Според него, операцијата траела четири часа, а во фазата на одвојување од крвните садови секој момент може да биде фатален и секој потег последен.
„Држете ја таа маса во ваши раце. Кога се движи, ти го одзема здивот. Ако се лизне, со својата тежина ќе го урне сето она за што сè уште е цврсто прицврстено. Ќе ги раскине крвните садови, а тоа може да биде неповратно. Сите васкуларни хирурзи го разбираат овој проблем. Се пробиваме малку по малку и ако закачиме нешто и крвари, не можеш да врзеш нешто што ги храни сите црева овде. Или ако е повредена вена до која не можеш да се доближиш и не можеш да ја зашиеш, а сепак треба да оперираш овде саат-два, таа во меѓувреме крвари. Се можеше да се случи“, нагласи Баќо.
Бачо однапред им ги претстави ризиците на членовите на семејството, ја објасни големата несигурност на процедурата и јасно стави до знаење дека успехот не може да се гарантира и дека пациентот може да не преживее.
„Не ја искористија можноста да одат понатаму, во поголеми центри, но покажаа целосна доверба. А тоа е уште поголем товар“, вели Баќо.
Нему му помагаше хирургот Милош Митриќ, чии заслуги се огромни, а во тимот беа специјалистот за васкуларна хирургија Невен Мијиќ од Бјелина, анестезиологот Никола Алексиќ, техничарот за инструменти Анѓела Вртуниќ, медицинската сестра Љиљана Новаковиќ, помошната медицинска сестра Стејковиќ, Бранкица, Бранкица, анестезиологот Никола Алексиќ.
Баќо истакнува дека сега ако некој му каже да повтори таква операција, не знае дали би се осмелил.
„Горд сум, но, искрено, неколку дена по операцијата бев и исплашен. Со денови по операцијата не спиете добро, поради неизвесноста. Успеавме нешто што изгледаше невозможно. Сè уште не можам да верувам дека се помина како што помина. Целиот постоперативен тек помина без никакви компликации. Вчера, седми ден по операцијата, пациентот е пуштен дома, точно на време за утре да присуствува на семејната веселба Јовандан. Господ го погледна него и мене“, заклучи Баќо.
