Научниците ги проучувале скенирањата на мозокот на повеќе од 6.000 деца за да идентификуваат обрасци вообичаени за луѓето со нарушување на дефицит на внимание/хиперактивност (АДХД).
Повеќето од нашите однесувања се контролирани со координирана комуникација помеѓу невроните во различни области на мозокот. Невронаучниците можат да научат како регионите на мозокот се вклучени во сложени функции со набљудување на нервната активност во состојба на мирување користејќи магнетна резонанца, известува IFLScience.
Магнетна резонанца се изведува додека субјектот мирува. Под претпоставка дека не сте клаустрофобични и немате ништо против да бидете мирни, тоа може да биде доста пријатно искуство.
Добиените податоци се непроценливи за научниците
Добиените податоци се непроценливи за научниците кои проучуваат низа невролошки нарушувања и состојби. Со споредување на снимките на индивидуи со состојби како што е АДХД, на пример, со оние на невротипни луѓе, научниците се надеваат дека ќе можат да идентификуваат обрасци што може да објаснат некои од карактеристиките на овие состојби.
Сепак, овој тип на истражување на АДХД досега беше попречен од малите големини на примероци и неконзистентни методи, што го отежнува донесувањето цврсти заклучоци. Една неодамнешна студија предводена од Мајкл Муни од Универзитетот за здравје и наука се обиде да го промени тоа.
Користејќи неколку множества податоци од големи размери, тимот разви нов начин за анализа на податоците од слики кои покриваат пошироки области на мозокот од кога било досега. Тие го нарекоа полиневро резултат (PNRS).
„Нашите наоди покажуваат силна поврзаност помеѓу моделите за поврзување на целиот мозок (PNRS) и 554 симптоми на АДХД во две независни групи“, објаснуваат тие во нивниот труд.
Авторите продолжуваат да објаснуваат како нивниот пристап може да се искористи за да се добијат подобри сознанија дури и од мали збирки податоци, а исто така може да се користат за да се идентификуваат механизмите што може да се споделат во различни невролошки и психијатриски состојби.
Дијагнозите на АДХД се во пораст, но сè уште има некои значајни празнини во нашето знаење за основната невробиологија.
