Умерено и интензивно вежбање попладне или навечер, односно помеѓу пладне и полноќ, го намалува повеќе нивото на шеќер во крвта од физичката активност наменета за цел ден, покажуваат резултатите од новата холандска студија објавена во Diabetologia.
Студијата покажа дека вежбањето во наведениот период може да ја намали отпорноста на инсулин до една четвртина.
Инсулинската резистенција е состојба при која има доволно инсулин во телото, но тој „не делува или делува намалено“, што резултира со развој на предибетес и потенцијално дијабетес тип 2.
Инсулинот е хормон кој, меѓу другото, го регулира метаболизмот на јаглени хидрати и метаболизмот на шеќерот. Главната задача на инсулинот е да го олесни трансферот на шеќерот, главниот извор на енергија, од крвта до целните ткива (црн дроб, мускули, масно ткиво). Гликозата во крвта останува во здрав опсег се додека панкреасот може да произведе доволно инсулин за да ја надмине слабата реакција на клетките, но понекогаш нивото на гликоза расте превисоко и шеќерот останува во крвотокот.
Новата студија беше спроведена од д-р Јероен ван дер Велде и неговите колеги од Медицинскиот центар на Универзитетот Лајден во Холандија.
И претходните студии покажаа дека вежбањето е поврзано со подобра чувствителност на инсулин, а со тоа го намалува ризикот од развој на дијабетес. Следејќи ја физичката активност на 775 испитаници во текот на 4 дена, авторите на студијата откриле дека умерената до интензивна физичка активност ја намалува содржината на масти во црниот дроб и отпорноста на инсулин, а попладне или навечер е поврзана со намалена отпорност на инсулин за 18 проценти. , или 25 проценти во споредба со испитаниците активни во текот на денот.
Податоци од холандската епидемиолошка студија за дебелината (нео), која опфати мажи и жени на возраст од 45 и 65 години со индекс на телесна маса (БМИ) од 27 или повеќе, што се рангира во категоријата на лица со прекумерна тежина или меѓу дебели лица. Како дел од студијата била ангажирана и контролна група, па во целата студија биле вклучени 6.671 лице.
Сите тие се подложени на лекарски преглед како дел од нивните примероци на крв за мерење на нивото на гликоза и инсулин во крвта после постот и после јадење.
Дури и претходно спроведени студии, тие покажаа поголемо намалување на гликозата при големи оптоварувања во попладневните часови во споредба со утрото кај дијабетес тип 2, а оваа студија исто така го потврди и кај општата популација.
Истражувачите заклучија дека „резултатите покажуваат дека распоредот на физичката активност во текот на денот е релевантен за благотворното влијание на физичката активност врз чувствителноста на инсулин“. Тие сметаат дека „треба да се процени дополнително истражување дали времето на физичка активност е навистина важно и во случај на развој на дијабетес тип 2“.
