За состојбата со млекото во Нови Дан зборуваа потпретседателот на ССП Душан Никезиќ и агроекономистот Воислав Станковиќ. Станковиќ вели дека увозот на млеко делува „депресивно“ врз српските фармери, а Никезиќ вели дека не смееме да кажеме „готово“. На прашањето дали можеле да замислат дека еден ден ќе увеземе млеко, гостите на Н1 одговорија негативно.
Според Никезиќ, „утрово цената на домашното млеко беше 158 динари, а на увозното млеко од Полска дури 169“.
„Неколку дена по укинувањето на ценовната граница, имавме скок од 130 динари, што беше лимитот. Нашето млеко исчезна за 10 години земјоделски колапс. „Десет години го запоставуваме еден од нашите највредни ресурси, а тоа е производството на храна, имаме субвенции кои се трипати помалку од пред 10 години“, вели тој.
Станковиќ вели дека увозот на млеко има „депресивен“ ефект врз српските фармери.
„Тоа го уништува производството. Државата нема да разбере дека премијата, за зголемување на субвенциите за целото земјоделство, аграрниот буџет е недоволен да ги покрие сите потреби. Имаме млекопроизводство до 430 литри на хектар обработливо земјиште, сето тоа се перформанси кои укажуваат дека млеко има. Се преработува, преработувачите го префрлиле млекото на преработка по замрзнувањето на цената. Имаш повеќе сирења на пазарот, цената беше бесплатна таму, едноставно имаш повеќе јогурт, кисело млеко во понудата, но цените се високи, повеќе од 600 динари за килограм најобично бело сирење, јас не не знам кој може да си го дозволи тоа, плати“, вели Станковиќ.
Тој додава дека млеко има, а околу 23 отсто од производството оди директно на потрошувачка.
„Тоа не е последниот удар, туку едноставно, ако вашата откупна цена на млекото е под нивото на шише минерална вода, тогаш тоа може да биде последниот удар, но тоа не смееме да го дозволиме. Сточарството е главниот фактор за започнување на земјоделското производство“, вели тој.
Никезиќ вели дека откупната цена на млекото сега е меѓу 40 и 50 динари во зависност од квалитетот.
„Гледате колку е во споредба со малопродажната цена, не гледам каква дополнителна вредност се дава за да се оди од 42 динари во откупната цена на 158 динари во малопродажба. Решението не беше зголемување на цените и отстранување на ценовните ограничувања, решението е зголемување на субвенциите, откупните цени и премиите за млекото“, вели Никезиќ.
Тој истакнува дека „немате доволно млеко“.
„Нема да имате, затоа што не е зголемена откупната цена, субвенциите, српското млеко нема да биде на полиците, само ќе го зголемите профитот на трговците на увозното млеко. Мора да ни стане јасно дека проблемот не е во ниската цена, туку во недоволните субвенции и помош на земјоделците, треба да го стимулираме домашното производство“, вели тој.
Станковиќ објаснува дека, кога ќе се изгуби самодоволноста во производството, тешко е да се врати, особено во случајот со млекото“.
Тој смета дека причината за недостигот не е извозот, туку притисокот врз цените.
Никезиќ вели дека не смееме да кажеме „готово“.
„Пандемијата и кризата со Украина ни покажаа дека каков и да се случи нарушување, имаме потврда колку е важно производството на храна и тоа е еден од најголемите ресурси и затоа не смееме да си дозволиме да имаме најниски субвенции и највисоките цени на горивата“, вели.
На прашањето за причината, Станковиќ вели „Би рекол незнаење“.
„Едноставно треба да се забележи дека сите биланси се позитивни, за сите земјоделски и прехранбени производи. Воопшто немаме проблем со недостиг, имаме проблем со односот на цените. Тоа е незнаење и големо незнаење. Не треба да се забранува извозот, во рамките на салдото, а билансите се сите позитивни, има простор за важноста на извозот и значителна заработка за производителите“, вели тој.
Станковиќ додава дека „земјоделството сè повеќе се осиромашува со овој сегашен пристап“.
На прашањето дали можеле да замислат дека еден ден ќе увеземе млеко, гостите на Н1 одговорија негативно.
„Десет години колабиравме, како со ЕПС, кога дојде кризата со цените на храната, наместо нашите земјоделци да заработуваат огромни средства, дојдовме до ситуација да имаме недостиг, да имаме увоз и да плаќаме“, вели тој. .
Станковиќ потсетува дека „го заборавивме ридско-планинскиот регион“.
Говедата напасува, со тоа го зачувува пејсажот, ја штити животната средина, тоа е „алпско“ млеко, треба да се даваат повисоки премии, поквалитетно е од стабилниот начин на одгледување, тој систем треба да се спроведе“, вели Станковиќ.
