На 104-годишна возраст почина последниот народен херој на поранешна Југославија, командантот на Сремскиот партизански одред, а потоа и на Шестата војводинска бригада, генерал-потполковник Петар Матиќ Дуле од поранешната ЈНА, соопштено е во петокот вечерта во Белград. .
Матиќ е роден на 6 јули 1920 година во Ирига во богато земјоделско семејство, основно училиште завршил во родниот град и се занимавал со земјоделство до почетокот на Втората светска војна.
Изданието Антифашистички вјесник наведува дека како дваесетгодишен Петар Матиќ Дуле активно работел на кревање востание против окупаторите – по Априлската војна и окупацијата на Југославија во 1941 година како секретар на Месниот комитет, а потоа и секретар на ЦК на КПЈ за Ирига и член на Штабот за подготовка на востанието.
Во август 1941 година тој беше задолжен за прифаќање на комунистите кои избегаа од затворот Срејмскомитровак. Кога беше формирана Ирската партизанска компанија, тој стана нејзин прв политички комесар.
Во биографијата на Матиќ беше истакнато дека за време на војната двапати бил ранет во борбите со германските окупатори.
Се снимаше и филм
Во мај 1943 година, тој беше назначен за командант на Војводинската ударна бригада, која префрли 1.100 доброволци од Срем и 110 селски вагони со храна, облека и медицински материјали во источна Босна, а режисерот Вељко Булајиќ го сними филмот Велики транспорт врз основа на тој настан.
Втората светска војна ја запознал со чин потполковник, а во 1953 година на 33-годишна возраст го добива чинот генерал-мајор.
По ослободувањето на Белград дипломирал на Вишата воена академија во Советскиот Сојуз, а во повоена Југославија бил член на Собранието и член на Претседателството на ЦК на Сојузот на комунистите на Југославија.
Во 1988 година бил избран за претседател на Здружението на здруженијата за НОБ (СУБНОР), но во октомври истата година бил разрешен поради неговото противење на политиката на Слободан Милошевиќ, подоцнежниот претседател на Србија и Сојузна Република Југославија.
Петар Матиќ имал пет браќа и сестри и сите биле партизани. Анка Матиќ, една од сестрите, загина како бомбаш на крајот на војната во битките за ослободување на Белград и постхумно беше прогласена за народен херој.
Мајката на Петар Матиќ била застрелана во логорот Јасеновац, а неговиот татко бил мачен до смрт во родната Ирига.
Вучиќ упати сочувство
Српскиот претседател Александар Вучиќ испрати телеграма со сочувство во која посочи дека „Петар Матиќ, како и сите негови соборци, ќе остане симбол на патриотизмот и еден од темелите на современата српска историја“.
„Србија ќе продолжи да се сеќава на жртвата на хероите од Втората светска војна, да ги наследува вредностите за кои се бореле и слободарската идеја за која ги дадоа своите животи“, наведе Вучиќ во телеграмата со сочувство.
