Ибро Захировиќ и во Незук со камера. Тој не се одвојува од неа откако знае за себе. Токму Ибро сними бројни снимки во најтешките денови за Сребреница и нејзиниот народ. Неговите снимки, како што вели, биле користени и за време на судските процеси во Хаг, како доказ против криминалците.
Ибро Захировиќ зборуваше за N1:
„Отсекогаш ја сакав. Од првиот ден кога ја запознав камерата се заљубив во неа и сега имам можност да имам добра камера. Дали тие некако, колку и да звучи тешко, се горди што вашите снимки беа користени во Хаг и сигурен сум дека придонесоа за вистината и правдата? Секако дека го направив тоа, и најмногу ми е драго што многу од овие луѓе кои преживеаја можат да видат некој свој на тие видеа што не преживеа. Така, откако почнав да објавувам видеа на YouTube, многу луѓе ме контактираа од различни делови на светот кои видоа некого и ми се заблагодарија, а тоа се случува и денес“, изјави Ибро.
За време на пандемијата на корона вирусот, Ибро реши да ги дигитализира своите стари VHS снимки. А како што вели, кога почнал да ги објавува на својот канал на Јутјуб, го доживеал незамисливото. Тој раскажува како го контактирала девојка која за прв пат во животот го видела својот убиен татко на неговите видеа. Нејзината мајка била бремена за време на падот на Сребреница, не успеала да спаси ниту една фотографија. А како е да се бориш за гол живот, најдобро знае Ибро. Поминал дури 36 дена во шумата.
„Претежно првите два дена од патувањето беа најлоши, многу луѓе загинаа и беа ранети. Едвај го преживеав, некако успеав да се извлечам, првите два дена беа најопасни“.
Пред да замине во шумата, тој го направи своето последно и можеби највредно, најтрогателно видео. 11 јули, околу 14 часот.
„На видеото, жени и деца кои се качуваат на камионите на УНПРОФОР бараат спас, беше страшно.
Кога заминавте, дали сè уште ги имавте тие слики во вашата глава, дали се прашувавте што ќе се случи со тие жени и деца?
„Тогаш и жена ми остана со диета од девет месеци, не знаев што ќе биде потоа, но тргнав преку шумата. Цело време се борев да преживеам, тоа дете постојано ми е на ум, па и тоа ми даде сила“.
Го спасил теренот за кој вели дека доста добро го познавал. Но и среќа. Ни раскажа и за моментот кога по речиси 40 дена првпат се сретнал со семејството. Мислеле дека е мртов, бидејќи камерата ја дал на познаник, кој многу порано ја донел на слободната територија.
„Па, беше многу емотивно, мислам, деветмесечно дете кога ме виде како да ме препозна, ги рашири рацете и побегна, ме прегрна, тоа беше навистина тажно.
Ибро и денес ја слуша секоја вест во која се споменува Сребреница. Камерата и денеска го снима секое движење на учесниците на Маршот на мирот, кои исто така чекорат во негова чест по патеките кои тој едвај ги преживеа.
