Задолжително психијатриско лекување и притвор денеска доби Владимир Вациќ (47) од Ниш бидејќи на 07.04.2023 година по расправија за бурек во семејниот дом на улицата Куновичка во Ниш со секира го убил својот брат Бобан Вациќ (52). .
Вациќ беше обвинет за тешко убиство, но вештачењето утврдило дека е ненормален поради параноична шизофренија, па Вишото јавно обвинителство во Ниш, врз основа на наодите на вештачењето, наместо затворска казна го одложи изрекувањето на оваа безбедносна мерка. . Предлогот беше прифатен од Вишиот суд во Ниш.
Судијата Мишко Радивојевиќ рече дека е утврдено оти Вачиќ на брутален начин го убил својот брат, удирајќи го со секира по телото и главата најмалку 14 пати, при што му нанел повреди од кои починал. Повредениот Бобан цело време трпеше болки со голем интензитет, но и голем страв, пред да издиши.
„Врз изведените докази утврдено е дека пријавениот сторил дело кое во законот е дефинирано како тешко убиство. Не можевме да ја прифатиме тезата на одбраната дека се работи за убиство, поради наодите доставени од вештиот психијатар дека обвинетиот во тој момент бил ненормален. На Вачиќ ќе му биде продолжен притворот додека не биде испратен во Специјалната психијатриска болница во Белград“, изјави судијата Радивојевиќ.
На крајот од судењето, пред изрекувањето на пресудата, беше сослушан и стручниот претставник на Специјалната затворска болница во Белград, д-р Светлана Бајиќ Савиќ, која истакна дека кај пациенти кои боледуваат од психоза, особено кога станува збор за една од најтешките болести од тој тип, како што е параноичната шизофренија, никогаш не може да се зборува за состојбата на афектот, пишува Блиц.
„Природата и видот на повеќегодишното, хронично, прогресивно и трајно ментално заболување кај субјектот се такви што секое однесување и настан од околината може на свој начин да се протолкува како провокација и да биде повод за манифестација на психопатолошка содржина кон одредено лице или предмет. Сите мотиви се психопатолошки – проценето е дека немал намера да повреди некого за да направи зло, туку на тоа бил наведен од психопатолошка содржина во рамките на недоволно лекувана ментална болест. Не можеме да зборуваме за афект, но можеме да зборуваме за ситуација која можела да биде провокативна за него, како расправија, но само како повод за пројавување на психопатолошка содржина“, вели д-р Бајиќ Савиќ.
Јавната обвинителка Татјана Стевановиќ во завршниот збор истакна дека доказите изведени на судењето утврдиле дека Владимир го убил својот брат удирајќи го со секира најмалку 14 пати и дека мерката задолжително психијатриско лекување и притвор се предлага бидејќи вештаците утврдиле дека тој бил луд поради ментална болест. Бранителот на Вациќ по службена должност, Немања Богдановиќ, пак, во завршниот збор истакна дека одбраната ја оспорува квалификацијата на делото, но дека не се противат на предлогот да се определи мерка задолжително лекување и притвор во психијатриска установа. Тој предложи тоа да биде во Специјалната психијатриска клиника во Горња Топоница, за да го посетат неговите роднини, што беше предлог и на судскиот вештак д-р Светлана Бајиќ Савиќ.
Владимир Вачиќ на судењето призна дека го убил својот брат, но оваа квалификација ја негираше како кривично дело, посочувајќи дека неговиот брат Бобан, кој бил наркоман, со години го малтретирал и дека критичниот ден ситуацијата кулминирала кога тој одбил да му купи бурек.
„Дојде во мојата соба, ми ги скрши телевизорот и мобилниот телефон. Ми ја зеде целата храна и цигарите. Ме пцуеше и ми се закануваше дека ќе ме стави во ментална институција. Пуштив музика и погледнав во точка за да ги пренасочам мислите. Срцето ми се стегна од болка. Отидов до продавница да се опијам или кај тетка ми да плачам. Додека се симнував по скалите, почна да се стемнува. Последно на што се сеќавам е секирата што стои во ходникот“, изјави Вачиќ пред судот. Тој го повтори сведочењето дадено во истрагата дека не се сеќава на самото убиство.
На едно од претходните рочишта Владимир рече дека неговиот брат бил „психопат од раѓање“, зависник од дрога и ХИВ позитивен и дека неколку пати се обидел да си го одземе животот поради неговата тортура.
„Ме малтретираше цел живот. Поради него пред три-четири години си ги пресеков вените. Се обидов да се обесам, но не можев. Не ми даде три или четири дена да јадам. Ме пцуеше, ме навредуваше, трпев тортура како во логор. Шест месеци по смртта на мајка ми, откако останавме сами, не можев повеќе да издржам. Испив литар варикина. Поради него ментално се разболев. Секогаш имал секира, палка или прачка во близина. Секогаш имал неколку ножеви во креветот бидејќи бил во конфликт со некои луѓе. Се плашев брат ми да не ме повреди или да ме убие со нешто“, изјави Владимир. Тој раскажал и дека по смртта на неговите родители, брат му му одбил храна, а се плашил од него иако бил физички помал бидејќи бил „полуд“.
Сведоците на судењето изјавија дека Владимир по злосторството истрчал на улица и извикал „Го убив брат ми, го убив брат сум“,
