Во приватна група на социјалната мрежа Вибер, некои ученици од новосадската гимназија отворено споделуваат неонацистичка пропаганда, пишува Војводинскиот Истражувачки и аналитички центар (ГЛАС).
Мајката на еден од студентите, чиј идентитет и е познат на редакцијата, за ВОИС изјави дека некои студенти се „многу агресивни и упорни во промовирањето на таквите идеи“.
„Размислував дали да го известам училиштето или дури и класниот раководител. Сепак, мислам дека нема смисла да не беше поорганизирано, во смисла да се одржи некаква работилница или предавање на тема историја, за да се пробие приказната за тоа. За да им биде појасна пораката“, вели мајката.
Таа додаде дека засега некои родители се обидуваат да смислат свои напори за да изнајдат најефективен начин за борба против оваа „неволја“.
„Ќе ги оставиме уште малку, да видиме како ќе се развива ситуацијата до крајот на семестарот. Но, што и да правиме, мислам дека треба да почне од училиштето“, рече таа.
Мајката додаде дека е внимателна бидејќи смета дека е потребно се да се прави „многу внимателно“ бидејќи учениците се во чувствителен период на растење, кога е „лесно да се произведе контраефект“.
Се надевам дека тие деца имаат уште време да се извлечат од тоа, се уште се мали“, вели мајката.
Експертот за култура Александра Босниќ Ѓуриќ изјави за VOICE дека од 2000 година општеството во Србија ги пропушти можностите за трансформација, пред се во образовниот систем, но и во институциите за култура и медиумска содржина.
„Дозволивме репресивното идеолошко-националистичко обликување на реалноста од деведесеттите да стане повторно наша реалност“, рече таа.
Александра Босниќ Ѓуриќ оцени дека многу работи на кои се изложени младите и децата се „проблематични“, „од лажната историја што ја учат во училиштата, преку модели кои според сите проценки не треба да бидат и криминалци кои се слават како херои“.
„Скоро сè со што се заситени и изложени создава клима во која младите ќе се придржуваат кон екстремно десничарските организации, насилството и омразата“, изјави таа.
Александра Босниќ Ѓуриќ оцени дека во Србија од крајот на осумдесеттите години на 20 век до денес, низ генерации и генерации граѓани, се гради јавно мислење кое „нема поим“ што всушност значи демократско општество, што меѓукултурен дијалог. значи, зошто е важно, што е праведно, што е дозволено, што е добро, а што лошо, каде се границите што ги имаме во однос на другиот и различното.
Според неа, сеќавањата, историските трауми и историските грешки во српското општество се табу тема, поради што се „стигматизирани“ луѓето кои се осмелуваат да зборуваат за нив.
„Овде има нешто како попустлива институција за прогон на луѓе кои зборуваат за такви работи. Веднаш добиваат стигми на автошовинисти, домашни предавници и странски платеници. Овде всушност има превез на таа морничава тишина од една страна и тоа ултранационалистичко моделирање од друга“, рече Александра Босниќ Ѓуриќ.
