Семејствата на убиените деца од Рибникар: Писмото од Советот на родители е навредливо и болно
Семејствата на убиените деца во ОУ „Владислав Рибникар“ го сметаат за крајно навредливо и болно писмото од Советот на родители на тоа училиште до претседателот и премиерот на Србија, „во кое повторно се пишуваат невистини“.
Шокирани сме од немањето капацитет на родителите и нивните претставници во Советот на родители да разберат што навистина се случи во ОУ „Владислав Рибникар“ на 3 мај“, се наведува во писмото. Директорката Анѓела Петровиќ, претседателот на Советот на родители Игор Ѓорѓевиќ, заменик-претседателот на Советот на родители, Јелена Радуловиќ, сите членови на Советот на родители, родителите на учениците кои го посетуваат Рибникар „Владислав Рибникар“, наставниот совет и сите вработени
До 3 мај 2023 година постоеше Совет на родители со мандат до 31 август 2023 година како едно од советодавните тела на училиштето, наведуваат семејствата на убиените деца и посочуваат дека од 3 мај училиштето е кривично дело. сцена и како таков требало да добие привремен орган на управување во кризна ситуација, на што можеше да инсистира Советот на родители на училиштето „во кое има свест дека се случил масакр, дека се застрелани десет души“.
„Драган на работното место каде работеше посветено и благодарно, Ана и Бојана дежурни, Софија во училишниот ходник, Адријана, Ангелина, Андрија, Ема, Катарина и Мара на училишната клупа. На нивните изводи за смрт, причина за смртта е УБИСТВО. Пет деца се ранети и трауматизирани, наставникот по историја е ранет и трауматизиран, дванаесет деца и еден ученик се физички неповредени, но со траума
од неразбирливи размери. Трауматизирани се голем број ученици, наставници и училишен персонал. На семејствата, роднините и пријателите им се откина радоста од срцата“, се наведува во писмото.
Тие наведуваат дека сите членови на Советот на родители кога им е дозволено поради истражната постапка можат да покажат фотодокументација од местото на настанот доколку не ја разбрале „монструозноста од пукањето во основното училиште“.
„Пукањата на Драган, познати на сите нас и познати на некои од вас, Ана, Бојана, Софија, Адријана, Ангелина, Андрија, Мара, Катарина и Ема. Ако не разбрале од што случајно се спасиле пријателите на убиените деца. Од писмото се добива впечаток дека претседателот на Советот на родители и неговиот заменик се жалат дека од 3 мај напорно работат и дека им е тешко затоа што некој ги етикетира. Дали сакаат да предизвикаат одредена реакција кај претседателот на Република Србија и премиерот со посочување дека има нивни неистомисленици и следствено противници на партијата на власт, односно на самата влада?“, прашуваат семејствата на убиените деца.
Тие прашуваат која е целта на ваквото обраќање и дали има место во оваа трагедија да се споменат тешкотиите со кои се соочуваат „овластените претставници на Советот на родители“.
„Потписникот на писмото вели дека тие „неговите овластени претставници“ се обиделе да ги смират родителите кои биле радикални. Бараме да ни се објасни по чија наредба или како одговор на чија совест се обиделе да ги смират родителите и што значи „радикални родители“, прашуваат семејствата.
Тие бараат од авторот на меморандумот да одговори колкумина требало да бидат убиени за да не му падне на памет помислата за меѓународното педигре на училиштето.
Во писмото се спомнуваат и средби со државни претставници на кои никогаш не сме поканети ние, семејствата на убиените деца и нивниот Драган. Дополнително, не бевме поканети на состаноци или не бевме информирани однапред за иницијативите на Советот на родители и/или овластени претставници на Советот на родители, дури и по писменото барање на претставниците на Владата упатено до г-дин Игор Ѓорѓевиќ и Јелена Радуловиќ. , да не информираат нас, семејствата на убиените или нашите претставници за сите иницијативи и да ги покани сите состаноци.
Осврнувајќи се на „несогласувањето меѓу семејствата на убиените, кое невистинито му било пријавено на господинот Ѓорѓевиќ, се надеваме како резултат на недоразбирање, а не зла намера“, семејствата на убиените деца бараат тоа да се прекине.
„Ние, семејствата на убиените деца и нивниот Драган, веруваме дека масовното убиство што се случи во основното училиште, каде и да е, треба да стане трајно место за сеќавање на жртвите за никогаш повеќе да не се случи вакво нешто. . Тој став треба да го имаме сите како општество, но текстот на писмото од Советот на родители на училиштето во кое се случи масовното убиство не го изразува тој став.
Предлогот на Советот на родители, нивната добра волја и одобрување центарот „да биде ограничен на кабинетот по историја и „евентуално дел од коридорот“, според семејствата, укажува на целосно неразбирање за тоа што се случи на 3 мај на училиштето.
„Ние веруваме дека овие реченици го прикажуваат целиот универзум на отсуство на емпатија и морален неуспех на оние кои ги напишале. Веруваме дека сте свесни дека од 3 мај ОУ „Владислав Рибникар“ повеќе не постои и нема да биде
безбедно место за сите деца. Завршното писмо на претседателот на Советот на родители има тон на уцена кој припаѓа на вербално насилство, а на тоа е дел од сè што имавме можност да слушаме од 3 мај, што е жално
заеднички наратив во нашето општество“, се наведува во писмото.
Семејствата наведуваат дека се сигурни дека текстот на писмото и плановите за самиот училишен објект, за кои зборува Ѓорѓевиќ, не се создадени како резултат на консултации со сите членови на Советот на родители, кои
како што истакнуваат, тоа им создава дополнителна болка, бидејќи уште еднаш се изнесуваат лични ставови и невистини, сега во името на сите родители на училиштето.
Масовното убиство во Рибникар не е само трагедија за семејствата на убиените деца и нивниот Драган, туку и национална трагедија. Дел од училиштето во кое постарите одделенија посетуваа настава до 3 мај и додека не се убие едно дете, а нивниот Драган не ги чуваше токму таму, треба да биде „меморијален центар што ја осветлува иднината и сите оние доблести и вредности што На општеството најмногу му треба за да излезе од темнината и болеста во која се нашле“, велат семејствата.
„Убедени сме дека меморијалниот центар треба да биде достоен за Драган, Ана, Бојана, Софија, Ангелина, Адријана, Андрија, Ема, Катарина и Мара, а неговиот изглед и намена треба да биде резултат на промислената работа на експерти и со согласност на семејствата на убиените.
Тие цитираа и еден од коментарите на писмото добиено од родителите: „Блажен е оној чиј најголем проблем е недостигот од половина училиште“. Па, ќе се снајде некако, ќе ја надополни таа „загуба“ и секој ден нека му се заблагодарува на Бога што нема поголем проблем и непоправлива загуба.
Составен дел од писмото, како што наведуваат семејствата, се мејловите кои биле разменети со заменик претседателот на Советот на родители, за кои не се сигурни дека ги добиле сите членови на Советот на родители, а како што посочуваат , тие го знаат тоа
сигурно не го сфатија сите наставници.
Писмото го потпишале семејствата: Анѓелковиќ, Асовиќ, Аќимовиќ, Божовиќ, Влаховиќ, Дукиќ, Кобиљски, Мартиновиќ, Негиќ и Чикиќ.
