Време е да поминете се повеќе време во природа, планинарење, одење на море, а покрај уживањето во сите овие благодети, треба да имате на ум и некои факти. Една од нив е што во природата дури и змиите си го бараат своето место под сонцето.
Хрватскиот завод за јавно здравје објави што да правите во случај да сретнете змија и како да се заштитите.
Каснување од змија
На нашите простори живеат 14 видови змии, од кои само две се отровни, вајпер и вајпер. Иако вајперот е малку поотровен од црвениот, и двете змии се помалку отровни од, на пример, африканските или азиските отровни змии, а нивното каснување е ретко фатално.
Viper (vipera ammnodytes) има пепел-сива боја и расте до еден метар. Неговата глава е во облик на срце, со карактеристичен гребен на врвот на носот. По должината на ‘рбетот има темна навивачка линија која оди од главата до врвот на опашката и е карактеристична за секој вајпер (т.н. Каин знак). На страната на линијата има темни дамки. Змијата живее главно во јужните, груби региони.
Vipera berus се наоѓа низ цела Европа. Долга е околу 60 до 80 см и има и цик-цак линија по телото. Постојат два вида: Vipera berus bosniensis и Vipera pseudoaspis.
Ако змија касне, најважно е да се утврди дали е отровна или не. За разлика од неотровните змии, отровните змии имаат триаголна глава и тесни елипсовидни очи. Нашите отровни женки се разликуваат од неотровните женки и по обликот на нивните тела, кои се кратки и набиени, за разлика од неотровните женки чии тела се тенки и издолжени. Сепак, треба да се забележи дека разликувањето на отровите на овој начин важи само за областа на Европа.
Видовите од фамилијата Viperidae од Северна и Јужна Америка и Азија, како што се ѕвечарките, исто така имаат вдлабнатина меѓу очите и ноздрите што се користи за откривање на топлина. Меѓутоа, нашиот вид од фамилијата Viperidae (випер, вајпер и планински вајпер) немаат таква вдлабнатина, па затоа не може да послужи како еден од критериумите за разликување на отровните и неотровните змии во нашата клима.
Во постапките за самопомош, се предлага да не се оди во лов на змијата поради ризикот од дополнителни каснувања. Ако змијата е убиена, се претпочита да се донесе во болница за точна идентификација, што значително влијае на терапевтската процедура.
На местото на каснувањето обично се видливи две убодни рани од забите на змијата, на растојание од 6-8 mm, иако е можно да има само една рана или дури и само гребнатинка. Наоѓањето на рана не значи дека отровот безбедно бил вбризгуван во телото. Според податоците, дури 22% од докажаните каснувања немаат знаци на труење.
Симптоми на каснување од змија
Болка и оток се појавуваат на местото на каснување во рок од два часа. При тешко труење, болката се појавува брзо и е невообичаено остра; отокот исто така брзо се шири и може да биде придружен со тешко поткожно крварење. Заедно со црвенило, на кожата може да се појават плускавци со крвава содржина. Веднаш по каснувањето, речиси половина од каснатите доживуваат општи симптоми како што се вртоглавица, гадење и повраќање, општо чувство на слабост и отекување на регионалните лимфни јазли (во препоните во случај на каснување во ногата или во пазувите во случај на залак во рака). Бледа и студена кожа, облеана во пот, со забрзан пулс и пад на крвниот притисок се знаци на шок, кој генерално се развива постепено и е главната причина за смрт.
Постапка за каснување од змија
Ако змијата не е отровна, раната треба обилно да се измие со вода, да се намачка со антибиотска маст и да се завитка со завој. Треба да се провери кога лицето последен пат е вакцинирано против тетанус, а доколку поминале повеќе од 5 години потребна е бустер вакцинација.
Доколку постои сомневање за отровна змија, каснатиот мора да остане строго мирен, односно да се избегне најмало движење, а раката или ногата со раната од каснување треба да се имобилизираат. Не се препорачува да се обидете да го исцицате отровот на местото на каснувањето! Облекувањето над раната од каснување исто така не се препорачува и не се применува бидејќи може да доведе до компликации. Секоја компресија ја вршат специјално обучени здравствени работници во вонредни случаи.
Неопходно е итно да се однесе каснатото во болница.
Во принцип, секој случај на каснување од змија се хоспитализира, без многу да се размислува дали змијата е отровна или неотровна.
Денес, општо прифатената позиција е дека раната не се сече, отровот не се цица и мразот не се нанесува на местото на каснувањето.
Противотров за каснување од змија (антивиперинум) доаѓа од коњскиот серум и содржи антитела кои коњот ги создал откако му бил вбризган змиски отров. Антивиперинумот се дава само во болнички услови интравенски, и само кога е строго индициран, бидејќи самиот антисерум може да предизвика сериозни, па дури и опасни по живот реакции.
Превенција од каснување од змија
Некои каснувања, како на пример кога некој случајно гази змија, е речиси невозможно да се спречат. Сепак, постојат мерки на претпазливост кои можат значително да ја намалат можноста змија да ве касне:
Остави ја змијата на мира. Многу луѓе се каснуваат кога се обидуваат да убијат змија или да и се приближат што е можно повеќе. Змиите обично бегаат, а само ретко напаѓаат.
Избегнувајте висока трева ако немате соодветни обувки (дебели кожени чизми) и пешачете што е можно повеќе.
